Ο άλλος Ομπάμα

Η ενθρόνιση του Μπάρακ Ομπάμα ως υποψήφιου του Δημοκρατικού κόμματος στις επερχόμενες προεδρικές εκλογές έδωσε ξανά αφορμή για διθυραμβικά σχόλια στον διεθνή Τύπο, αλλά και στην ελληνική μπλογκοσφαίρα. Σπάνια συναντά κανείς μια τέτοια ομοφωνία στις εκδηλώσεις θαυμασμού ή τουλάχιστον στις θετικές αποτιμήσεις για ένα πολιτικό πρόσωπο.

Πράγματι ο Ομπάμα, σε αντιδιαστολή με τους αντιπάλους του Μπους και Μακέιν, είναι συμπαθής σε ευρύ φάσμα Ευρωπαίων και ειδικά Ελλήνων παρατηρητών διαφορετικών πολιτικών αποχρώσεων. Νέος, ωραίος, με έφεση στις νέες τεχνολογίες και άψογη παρουσία στα ΜΜΕ, ο υποψήφιος των δημοκρατικών ενσαρκώνει απόλυτα την κοσμοπολίτικη έκδοση της εγχώριας φιλελεύθερης/προοδευτικής ελίτ.

Κατά συνέπεια οι περισσότερες αναλύσεις που αφορούν τον Ομπάμα και το κόμμα του δεν είναι πολιτικές, με την κυριολεκτική έννοια του όρου, παρά εξαντλούνται σε πτυχές που αφορούν τον χαρακτήρα του, τη ζωή του, την οικογένεια του και τις σχέσεις του με αντιπάλους και άσπονδους φίλους.

Παραδοσιακά στις αμερικάνικες εκλογές η προσωπικότητα των υποψήφιων αποτελεί το κέντρο του ενδιαφέροντος αφού οι προγραμματικές διαφορές ανάμεσα στα δύο κόμματα είναι μικρές. Αυτή τη φορά όμως η προσωποποίηση έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο που οποιαδήποτε πολιτική αποτίμηση του φαινόμενου, τουλάχιστον στην Ελλάδα, καθίσταται δύσκολη.

Έτσι από τους περισσότερους θεωρούνται αυτονόητες οι παρακάτω διαπιστώσεις: ο Ομπάμα είναι με το μέρος των οικονομικά αδυνάτων στη μάχη κατά των τραπεζών και των κερδοσκόπων της Wall Street. O Ομπάμα είναι εναντίον του πολέμου στο Ιρακ και άρα αντιτίθεται στην επεκτατική πολιτική των ΗΠΑ. Ο Ομπάμα είναι τακτικός χρήστης του διαδικτύου, γνώστης των νέων τεχνολογιών και υπερασπιστής της ελεύθερης έκφρασης.

Βέβαια δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός για να καταλάβει ότι όλα αυτά τα κλισέ καμία σχέση δεν έχουν με τις πολιτικές θέσεις του Δημοκρατικού κόμματος, του Μπάρακ Ομπάμα και του συμπλέγματος συμφερόντων που τον στηρίζουν.

Στις αρχές του 2008 η Pam Martens, επί 21 χρόνια εργαζόμενη στη Wall Street, έκανε μια ενδελεχή έρευνα σχετικά με τους οικονομικούς υποστηρικτές της υποψηφιότητας του Ομπάμα για το χρίσμα των δημοκρατικών. Εκεί κατέδειξε ότι μεταξύ των μεγαλύτερων χρηματοδότών του αφροαμερικάνου υποψήφιου προέρχονται από το χρηματιστικό καρτέλ της Wall Street. Τα ονόματα τους ; Goldman Sachs, UBS AG, Lehman Brothers, JP Morgan Chase, Citigroup, Morgan Stanley and Credit Suisse…

Όλοι τους εμπλέκονται στο σκάνδαλο των subprime από το οποίο έβγαλαν δισεκατομμύρια δολάρια πριν από την κρίση. Το αποτέλεσμα ήταν χιλιάδες εργαζόμενοι να βρεθούν υπερχρεωμένοι και να χάσουν τα σπίτια τους. Ο Ομπάμα δηλώνει παντού ότι δεν χρηματοδοτείται από επαγγελματίες λομπίστες. Κι όμως στη σχετική λίστα βρίσκονται πέντε δικηγορικά γραφεία που κάνουν ακριβώς αυτή τη δουλειά αντιπροσωπεύοντας τράπεζες και χρηματιστικές εταιρείες.

Η Martens αναφέρεται στη συνέχεια σε συγκεκριμένες περιπτώσεις στις οποίες ο Ομπάμα ψήφισε υπέρ νόμων που ευνοούσαν πασιφανέστατα τις μεγάλες εταιρείες εις βάρος των καταναλωτών, όπως στην περίπτωση του Class Action Fairness Act το 2005. Εκεί φαίνεται ότι οι σχέσεις του με το χρηματοοικονομικό καρτέλ είναι παλιές και οι εξυπηρετήσεις αμοιβαίες.

Ο ίδιος βέβαια δεν αφήνει αμφιβολία ότι οι “αριστερές” ιδέες, που πολλοί στην Ευρώπη πιστεύουν ότι πρεσβεύει, δεν είναι παρά νεοφιλελεύθερη ιδεολογία με προοδευτικό περίβλημα. Πρόσφατα ο Ομπάμα εξήγησε ότι οι φτωχοί δεν διεκδικούν κοινωνική ισότητα παρά θέλουν να πλουτίσουν και οι ίδιοι: “Dont be fooled by all this talk about class warfare. We just want to make the economy fair so that everybody’s got a chance, not just some people.”

Δεν έχει κανείς παρά να διαβάσει την ανταπόκριση του Vrypan, αλλά και αυτή των New York Times, από το συνέδριο των δημοκρατικών στο Ντένβερ για να καταλάβει ότι το κόμμα και ο υποψήφιος του σπονσοράρονται από τo επικοινωνιακό ολιγοπώλιο των ΗΠΑ: Google, Microsoft, Time Warner, Qwest, Comcast συναγωνίζονται για να χρυσοπληρώσουν τις θέσεις VIP (!!) του συνεδρίου.

Σε ότι αφορά την εξωτερική πολιτική, ο Ομπάμα υποστηρίζει την απεμπλοκή των ΗΠΑ από το Ιράκ. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είναι κατά της επεκτατικής πολιτικής της υπερδύναμης. Ούτε βέβαια ότι εάν εκλεγεί αυτή θα αλλάξει ριζικά. Αντίθετα, η απεμπλοκή από το Ιράκ σύμφωνα με το σχέδιο του Γερουσιαστή θα επιτρέψει την ακόμη σκληρότερη επέμβαση στο Αφγανιστάν.

Εκεί που πριν από λίγες μέρες η αμερικανική αεροπορία βομβάρδισε ένα χωριό και σκότωσε 90 αθώους πολίτες μεταξύ των οποίων μικρά παιδιά…Σύμφωνα με τους συμβούλους του Ομπάμα, σε άγαστη συμφωνία με Ευρωπαίους αντιπρόσωπους της νεοδεξιάς όπως ο Σαρκοζύ, εκεί πλέον κρίνεται ο πόλεμος ενάντια στη “νέα βαρβαρότητα”.

Η ουσιαστική υποστήριξη
του Ομπάμα στο αμερικανικό πολιτικό κατεστημένο φαίνεται καθαρά και από τη θέση του σε ότι αφορά το νόμο FISA. Όπως είναι γνωστό ο Δημοκρατικός Γερουσιαστής υπερψήφισε πρόσφατα μια νέα διάταξη η οποία διευρύνει τις δυνατότητες παρακολούθησης των ιδιωτικών επικοινωνιών μεταξύ Αμερικάνων ή μη πολιτών από την NSA.

Σκοπός της διάταξης είναι η διαφύλαξη των “εθνικών συμφερόντων” των ΗΠΑ στο πλαίσιο του πολέμου κατά της τρομοκρατίας. Ταυτόχρονα βέβαια, το ψήφισμα αποτελεί κατάφωρη παραβίαση του δικαιώματος στην ελεύθερη έκφραση και δη στο διαδίκτυο που υποτίθεται ότι ο δημοκρατικός υποψήφιος υπερασπίζεται.

Μη έχοντας προσωπικά εναποθέσει καμιά ελπίδα στο πρόσωπο του Ομπάμα δεν πρόκειται να απογοητευθώ από την πολιτική του εάν εκλεγεί. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο συγκεκριμένος υποψήφιος είναι χειρότερος από άλλους. Σημαίνει απλά ότι είναι προϊόν ενός συγκεκριμένου πολιτικο-ιδεολογικού συστήματος. Ως τέτοιο σαφώς και είναι δύσκολο έως αδύνατο να αμφισβητήσει πόσο μάλλον να αλλάξει αυτό το σύστημα όπως διατείνεται…

22 thoughts on “Ο άλλος Ομπάμα

  1. Από το κείμενο του Znet: “Seven of the Obama campaign’s top 14 donors consist of officers and em­ployees of the same Wall Street firms charged time and again with looting the public and newly implicated in originat­ing and/or bundling fraudulently made mortgages.”

    Νομίζω γράφεις παραπλανητικά όταν λές
    “Εκεί κατέδειξε ότι μεταξύ των μεγαλύτερων χρηματοδότών του αφροαμερικάνου υποψήφιου προέρχονται από το χρηματιστικό καρτέλ της Wall Street. Τα ονόματα τους ; Goldman Sachs, UBS AG, Lehman Brothers, JP Morgan Chase, Citigroup, Morgan Stanley and Credit Suisse…”
    Το γεγονός πως κάποιος εργάζεται σε μια από αυτές τις εταιρίες και αποφασίζει να στηρίξει τον Ομπάμα, δεν σημαίνει πως οι ίδιες οι εταιρίες χρηματοδοτούν την υποψηφιότητα του. Όταν αναφέρεσαι στους μεγάλους του χρηματοδότες, σε ποιές “καλές” και “αθώες” εταιρίες περιμένεις να δουλεύουν; Ή θα ήθελες να μην χρηματοδοτείται από πλούσιους πολίτες για να φαίνεται “αδιάφθορος”;

    Είναι επίσης ενδιαφέρον πως αναφέρεσαι και στο επιχείρημα που έχουν προωθήσει οι Ρεπουμπλικάνοι: “Κατά συνέπεια οι περισσότερες αναλύσεις που αφορούν τον Ομπάμα και το κόμμα του δεν είναι πολιτικές, με την κυριολεκτική έννοια του όρου, παρά εξαντλούνται σε πτυχές που αφορούν τον χαρακτήρα του, τη ζωή του, την οικογένεια του και τις σχέσεις του με αντιπάλους και άσπονδους φίλους.”
    Αυτό είναι παντελώς λάθος αν σκεφτείς πως την ίδια ώρα ο νομπελίστας οικονομικώ
    James Heckman που σχολίασε το εκπαιδευτικό πλάνο της καμπάνιας Ομπάμα λέει: “I’ve never worked with a campaign that was more interested in what the research shows.”
    Συμφωνώ με την προσπάθειά σου να δείξεις πως ο Ομπάμα δεν είναι πραγματικά αριστερός/σοσιαλιστής/whatever. Οι οικονομικές απόψεις και προτάσεις πολιτικής του Ομπάμα έχουν αναλυθεί σε διάφορες δημοσιεύσεις πρόσφατα (δες π.χ. το άρθρο του Leonhardt στο NYTimes Mag) και πρέπει το κοινό να τις λάβει πιο σοβαρά υπ’ όψη.

    Το άρθρο είναι γενικά bias προς μία κατεύθυνση… που χάθηκαν τα καλά λόγια για το θετικό του έργο μέχρι σήμερα; Ως αντίβαρο θα πρότεινα στους αναγνώστες σου αυτό το κείμενο:
    http://www.huffingtonpost.com/cass-r-sunstein/the-obama-i-know_b_90034.html

  2. Από το κείμενο του Znet: “Seven of the Obama campaign’s top 14 donors consist of officers and em­ployees of the same Wall Street firms charged time and again with looting the public and newly implicated in originat­ing and/or bundling fraudulently made mortgages.”

    Νομίζω γράφεις παραπλανητικά όταν λές
    “Εκεί κατέδειξε ότι μεταξύ των μεγαλύτερων χρηματοδότών του αφροαμερικάνου υποψήφιου προέρχονται από το χρηματιστικό καρτέλ της Wall Street. Τα ονόματα τους ; Goldman Sachs, UBS AG, Lehman Brothers, JP Morgan Chase, Citigroup, Morgan Stanley and Credit Suisse…”
    Το γεγονός πως κάποιος εργάζεται σε μια από αυτές τις εταιρίες και αποφασίζει να στηρίξει τον Ομπάμα, δεν σημαίνει πως οι ίδιες οι εταιρίες χρηματοδοτούν την υποψηφιότητα του. Όταν αναφέρεσαι στους μεγάλους του χρηματοδότες, σε ποιές “καλές” και “αθώες” εταιρίες περιμένεις να δουλεύουν; Ή θα ήθελες να μην χρηματοδοτείται από πλούσιους πολίτες για να φαίνεται “αδιάφθορος”;

    Είναι επίσης ενδιαφέρον πως αναφέρεσαι και στο επιχείρημα που έχουν προωθήσει οι Ρεπουμπλικάνοι: “Κατά συνέπεια οι περισσότερες αναλύσεις που αφορούν τον Ομπάμα και το κόμμα του δεν είναι πολιτικές, με την κυριολεκτική έννοια του όρου, παρά εξαντλούνται σε πτυχές που αφορούν τον χαρακτήρα του, τη ζωή του, την οικογένεια του και τις σχέσεις του με αντιπάλους και άσπονδους φίλους.”
    Αυτό είναι παντελώς λάθος αν σκεφτείς πως την ίδια ώρα ο νομπελίστας οικονομικώ
    James Heckman που σχολίασε το εκπαιδευτικό πλάνο της καμπάνιας Ομπάμα λέει: “I’ve never worked with a campaign that was more interested in what the research shows.”
    Συμφωνώ με την προσπάθειά σου να δείξεις πως ο Ομπάμα δεν είναι πραγματικά αριστερός/σοσιαλιστής/whatever. Οι οικονομικές απόψεις και προτάσεις πολιτικής του Ομπάμα έχουν αναλυθεί σε διάφορες δημοσιεύσεις πρόσφατα (δες π.χ. το άρθρο του Leonhardt στο NYTimes Mag) και πρέπει το κοινό να τις λάβει πιο σοβαρά υπ’ όψη.

    Το άρθρο είναι γενικά bias προς μία κατεύθυνση… που χάθηκαν τα καλά λόγια για το θετικό του έργο μέχρι σήμερα; Ως αντίβαρο θα πρότεινα στους αναγνώστες σου αυτό το κείμενο:
    http://www.huffingtonpost.com/cass-r-sunstein/the-obama-i-know_b_90034.html

  3. Από το κείμενο του Znet: “Seven of the Obama campaign’s top 14 donors consist of officers and em­ployees of the same Wall Street firms charged time and again with looting the public and newly implicated in originat­ing and/or bundling fraudulently made mortgages.”

    Νομίζω γράφεις παραπλανητικά όταν λές
    “Εκεί κατέδειξε ότι μεταξύ των μεγαλύτερων χρηματοδότών του αφροαμερικάνου υποψήφιου προέρχονται από το χρηματιστικό καρτέλ της Wall Street. Τα ονόματα τους ; Goldman Sachs, UBS AG, Lehman Brothers, JP Morgan Chase, Citigroup, Morgan Stanley and Credit Suisse…”
    Το γεγονός πως κάποιος εργάζεται σε μια από αυτές τις εταιρίες και αποφασίζει να στηρίξει τον Ομπάμα, δεν σημαίνει πως οι ίδιες οι εταιρίες χρηματοδοτούν την υποψηφιότητα του. Όταν αναφέρεσαι στους μεγάλους του χρηματοδότες, σε ποιές “καλές” και “αθώες” εταιρίες περιμένεις να δουλεύουν; Ή θα ήθελες να μην χρηματοδοτείται από πλούσιους πολίτες για να φαίνεται “αδιάφθορος”;

    Είναι επίσης ενδιαφέρον πως αναφέρεσαι και στο επιχείρημα που έχουν προωθήσει οι Ρεπουμπλικάνοι: “Κατά συνέπεια οι περισσότερες αναλύσεις που αφορούν τον Ομπάμα και το κόμμα του δεν είναι πολιτικές, με την κυριολεκτική έννοια του όρου, παρά εξαντλούνται σε πτυχές που αφορούν τον χαρακτήρα του, τη ζωή του, την οικογένεια του και τις σχέσεις του με αντιπάλους και άσπονδους φίλους.”
    Αυτό είναι παντελώς λάθος αν σκεφτείς πως την ίδια ώρα ο νομπελίστας οικονομικώ
    James Heckman που σχολίασε το εκπαιδευτικό πλάνο της καμπάνιας Ομπάμα λέει: “I’ve never worked with a campaign that was more interested in what the research shows.”
    Συμφωνώ με την προσπάθειά σου να δείξεις πως ο Ομπάμα δεν είναι πραγματικά αριστερός/σοσιαλιστής/whatever. Οι οικονομικές απόψεις και προτάσεις πολιτικής του Ομπάμα έχουν αναλυθεί σε διάφορες δημοσιεύσεις πρόσφατα (δες π.χ. το άρθρο του Leonhardt στο NYTimes Mag) και πρέπει το κοινό να τις λάβει πιο σοβαρά υπ’ όψη.

    Το άρθρο είναι γενικά bias προς μία κατεύθυνση… που χάθηκαν τα καλά λόγια για το θετικό του έργο μέχρι σήμερα; Ως αντίβαρο θα πρότεινα στους αναγνώστες σου αυτό το κείμενο:
    http://www.huffingtonpost.com/cass-r-sunstein/the-obama-i-know_b_90034.html

  4. maikwl, θα προσπαθήσω να απαντήσω στις ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις σου:

    Σε ότι αφορά το θέμα που θέτεις σχετικά με τους χρηματοδότες του Ομπάμα.
    “Το γεγονός πως κάποιος εργάζεται σε μια από αυτές τις εταιρίες και αποφασίζει να στηρίξει τον Ομπάμα, δεν σημαίνει πως οι ίδιες οι εταιρίες χρηματοδοτούν την υποψηφιότητα του”.

    Όπως γνωρίζεις λόγω των περιορισμών που υφίστανται στις ΗΠΑ οι εταιρείες δεν μπορούν να δωρίσουν μεγάλα ποσά στους υποψήφιους απευθείας. Έτσι καταφεύγουν στην πρακτική του bundling:
    Because of contribution limits, organizations that bundle together many individual contributions are often among the top donors to presidential candidates. These contributions can come from the organization’s members or employees (and their families).

    Πέρα από αυτό οι σχέσεις του Ομπάμα με το χρηματιστικό καρτέλ είναι γνωστές. Η υπεύθυνη για τη χρηματοδότηση της εκστρατείας του, Penny Pritzker υπήρξε διευθύντρια της τράπεζας Superior Bank από το 89 μέχρι το 94 και συνέχισε να είναι μέλος του ΔΣ μέχρι το 2001 όπου και η τράπεζα χρεοκόπησε.

    Η οικογένεια Pritzker συμετείχε, μαζί με τις Ernst and Young και Merrill Lynch στην δημιουργία των χρηματιστικών μηχανισμών που επέτρεψαν τη φούσκα των subprime από τα τέλη της δεκαετίας του 90.

    Η βασική ιδέα ήταν να καταφέρουν να πουλήσουν χρέη νοικοκυριών στη Wall Street σε μορφή μετοχών. Πράγμα που έγινε.

    Ακολούθησε η κρίση με τα γνωστά δραματικά αποτελέσματα για την αμερικανική εργατική τάξη. Δεν πρόκειται για ρεπουμπλικανικές θεωρίες συνωμοσίας, παρά για γνωστά γεγονότα.

    Σε ότι αφορά την έλλειψη πολιτικής ανάλυσης σε σχέση με το φαινόμενο Ομπάμα που επικαλούμαι, αν πρόσεξες αναφέρομαι σε Ευρώπη και Ελλάδα. Φυσικά στις ΗΠΑ τέτοιες αναλύσεις υπάρχουν, αλίμονο, αλλά γίνονται κυρίως από μη mainstream ΜΜΕ όπως το Democracy Now.

    Για μένα η πολιτική ανάλυση δεν περιορίζεται στην περιγραφή του προγράμματος, που κανείς δεν ξέρει κατά πόσο θα εφαρμοστεί. Πρέπει να περιλαμβάνει και τα πεπραγμένα του υποψήφιου σε σχέση με συγκεκριμένα πολιτικά θέματα. Κάποια από αυτά ανέφερα στο ποστ.

    Τέλος, όσον αφορά την μονομέρεια, έχεις απόλυτο δίκιο. Είναι ηθελημένη. Σκοπός μου δεν ήταν να δείξω ότι ο Μακέιν π.χ. είναι καλύτερος από τον Ομπάμα αλλά ότι ο τελευταίος δεν συμβαδίζει με την εικόνα που παρουσιάζεται συχνά από τα ελληνικά ΜΜΕ και κάποια ιστολόγια.

  5. maikwl, θα προσπαθήσω να απαντήσω στις ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις σου:

    Σε ότι αφορά το θέμα που θέτεις σχετικά με τους χρηματοδότες του Ομπάμα.
    “Το γεγονός πως κάποιος εργάζεται σε μια από αυτές τις εταιρίες και αποφασίζει να στηρίξει τον Ομπάμα, δεν σημαίνει πως οι ίδιες οι εταιρίες χρηματοδοτούν την υποψηφιότητα του”.

    Όπως γνωρίζεις λόγω των περιορισμών που υφίστανται στις ΗΠΑ οι εταιρείες δεν μπορούν να δωρίσουν μεγάλα ποσά στους υποψήφιους απευθείας. Έτσι καταφεύγουν στην πρακτική του bundling:
    Because of contribution limits, organizations that bundle together many individual contributions are often among the top donors to presidential candidates. These contributions can come from the organization’s members or employees (and their families).

    Πέρα από αυτό οι σχέσεις του Ομπάμα με το χρηματιστικό καρτέλ είναι γνωστές. Η υπεύθυνη για τη χρηματοδότηση της εκστρατείας του, Penny Pritzker υπήρξε διευθύντρια της τράπεζας Superior Bank από το 89 μέχρι το 94 και συνέχισε να είναι μέλος του ΔΣ μέχρι το 2001 όπου και η τράπεζα χρεοκόπησε.

    Η οικογένεια Pritzker συμετείχε, μαζί με τις Ernst and Young και Merrill Lynch στην δημιουργία των χρηματιστικών μηχανισμών που επέτρεψαν τη φούσκα των subprime από τα τέλη της δεκαετίας του 90.

    Η βασική ιδέα ήταν να καταφέρουν να πουλήσουν χρέη νοικοκυριών στη Wall Street σε μορφή μετοχών. Πράγμα που έγινε.

    Ακολούθησε η κρίση με τα γνωστά δραματικά αποτελέσματα για την αμερικανική εργατική τάξη. Δεν πρόκειται για ρεπουμπλικανικές θεωρίες συνωμοσίας, παρά για γνωστά γεγονότα.

    Σε ότι αφορά την έλλειψη πολιτικής ανάλυσης σε σχέση με το φαινόμενο Ομπάμα που επικαλούμαι, αν πρόσεξες αναφέρομαι σε Ευρώπη και Ελλάδα. Φυσικά στις ΗΠΑ τέτοιες αναλύσεις υπάρχουν, αλίμονο, αλλά γίνονται κυρίως από μη mainstream ΜΜΕ όπως το Democracy Now.

    Για μένα η πολιτική ανάλυση δεν περιορίζεται στην περιγραφή του προγράμματος, που κανείς δεν ξέρει κατά πόσο θα εφαρμοστεί. Πρέπει να περιλαμβάνει και τα πεπραγμένα του υποψήφιου σε σχέση με συγκεκριμένα πολιτικά θέματα. Κάποια από αυτά ανέφερα στο ποστ.

    Τέλος, όσον αφορά την μονομέρεια, έχεις απόλυτο δίκιο. Είναι ηθελημένη. Σκοπός μου δεν ήταν να δείξω ότι ο Μακέιν π.χ. είναι καλύτερος από τον Ομπάμα αλλά ότι ο τελευταίος δεν συμβαδίζει με την εικόνα που παρουσιάζεται συχνά από τα ελληνικά ΜΜΕ και κάποια ιστολόγια.

  6. Νίκο, ευχαριστώ για την απάντηση. Το ίδιο το site που προσφέρει τα δεδομένα για τους contributors αναφέρει “Of course, it is impossible to know either the economic interest that made each individual contribution possible or the motivation for each individual giver. However, the patterns of contributions provide critical information for voters, researchers and others. That is why Congress mandated that candidates and political parties request employer information from contributors and publicly report it when the contributor provides it.”
    Kαλή η πληροφορία για τον έλεγχο την μελλοντική συμπεριφορά του προέδρου, αλλά πως μπορεί ένας υποψήφιος στην Αμερική να πει πως δεν δέχομαι λεφτά από εργαζόμενους των Χ, Ψ, Ω εταιριών γιατί μπορεί έτσι να επηρρεαστεί η πολιτική μου ως προς αυτές τις εταιρίες. Τα λεφτά προέρχονται από άτομα – το aggregation έχει ενδιαφέρον αλλά είναι επικίνδυνο γιατι μπορεί να οδηγεί σε λανθασμένα συμπεράσματα. Γνωρίζεις αν οι εργαζόμενοι που έδωσαν χρήματα στον Obama είναι διεφθαρμένα στελέχη υπέυθυνα για την κρίση των sub-prime; Εγώ δεν το γνωρίζω και υποψιάζομαι πως όχι. Αν το επιχείρημα είναι πως ο Ομπαμα θα έπρεπε να ξεκόψει κάθε σχέση με όποιες εταιρίες έχουν κάποια σχέχη με το Αμερικάνικο χρηματοπιστωτικό σύστημα, τότε θα λεγόταν Dennis Kucinich και δεν θα είχε καμμία πιθανότητα για προεδρία.

    Σύγκρινε επίσης τα top aggregations του McCain και του Obama για να δεις κάποιες σημαντικές διαφορές.
    Κοιτώντας την λίστα των τοπ contributors συνολικά προσωπικά βλέπω πως η δύναμη του Obama βρίσκεται στο αποτέλεσμα του συνόλου των επιτυχημένων (και πλούσιων) knowledge workers και όχι τα συμφέροντα συγκεκριμένων εταιριών. Μπορούμε άνετα βέβαια να συζητήσουμε για τα συμφέροντα της συγκεκριμένης τάξης ανθρώπων – το αν αυτοί θα μπλοκάρουν την αυξημένη φορολογία των εισοδημάτων τους λόγω των συνεισφορών τους είναι σενάριο με αρκετά μεγάλες πιθανότητες…

    Όντως, το Δημοκρατικό κόμμα είναι ένα mainstream κόμμα και το γεγονός πως ο Ομπάμα χρησιμοποιεί τα δίκτυα χρηματοδότησης που διατηρεί το κόμμα δεν πρέπει να εκπλήσσει και κανέναν. Αυτό για εμένα δεν επηρρεάζει το πλάνο εξυγίανσης του χρηματοπιστωτικού συστήματος από τον συγκεκριμένο υποψήφιο. Γενικά προτείνω σε όλους να διαβάσουν το πιο πρόσφατο βιβλίο του “Audacity of Hope” για καλύτερη κατανόηση των πολιτικών του θέσεων. Ο Ομπάμα πιστεύει στον θεσμό της αγοράς αλλά με σημαντικό (και πρώτα απ΄όλα, έξυπνο) regulation. Ίσως η Ελληνική γνώμη δεν το κατανοεί αυτό και ποστ που αναδεικνύουν το συγκεκριμένο θέμα χρειάζονται.

    Λες επίσης, “Για μένα η πολιτική ανάλυση δεν περιορίζεται στην περιγραφή του προγράμματος, που κανείς δεν ξέρει κατά πόσο θα εφαρμοστεί. Πρέπει να περιλαμβάνει και τα πεπραγμένα του υποψήφιου σε σχέση με συγκεκριμένα πολιτικά θέματα. Κάποια από αυτά ανέφερα στο ποστ.”
    Σωστά, αλλά όπως είπες και εσύ οι αναφορές ήταν μονομερείς και δεν βλέπουν τις συγκεκριμένες ψήφους υπό το πρίσμα των επερχόμενων εκλογών (μια περίοδο κατά την οποία οι υποψήφιοι κινούνται προς τον median voter για να κερδίσουν). Ίσως να έχεις δίκιο με την μονομερή παρουσίαση των διασυνδέσεων, για να δώσεις την έμφαση που θέλεις να δώσεις, αλλά πιστεύω πως αδικείς τον υποψήφιο αν δεν κοιτάξεις το σύνολο της μέχρι σήμερα προσφοράς του…

  7. Νίκο, ευχαριστώ για την απάντηση. Το ίδιο το site που προσφέρει τα δεδομένα για τους contributors αναφέρει “Of course, it is impossible to know either the economic interest that made each individual contribution possible or the motivation for each individual giver. However, the patterns of contributions provide critical information for voters, researchers and others. That is why Congress mandated that candidates and political parties request employer information from contributors and publicly report it when the contributor provides it.”
    Kαλή η πληροφορία για τον έλεγχο την μελλοντική συμπεριφορά του προέδρου, αλλά πως μπορεί ένας υποψήφιος στην Αμερική να πει πως δεν δέχομαι λεφτά από εργαζόμενους των Χ, Ψ, Ω εταιριών γιατί μπορεί έτσι να επηρρεαστεί η πολιτική μου ως προς αυτές τις εταιρίες. Τα λεφτά προέρχονται από άτομα – το aggregation έχει ενδιαφέρον αλλά είναι επικίνδυνο γιατι μπορεί να οδηγεί σε λανθασμένα συμπεράσματα. Γνωρίζεις αν οι εργαζόμενοι που έδωσαν χρήματα στον Obama είναι διεφθαρμένα στελέχη υπέυθυνα για την κρίση των sub-prime; Εγώ δεν το γνωρίζω και υποψιάζομαι πως όχι. Αν το επιχείρημα είναι πως ο Ομπαμα θα έπρεπε να ξεκόψει κάθε σχέση με όποιες εταιρίες έχουν κάποια σχέχη με το Αμερικάνικο χρηματοπιστωτικό σύστημα, τότε θα λεγόταν Dennis Kucinich και δεν θα είχε καμμία πιθανότητα για προεδρία.

    Σύγκρινε επίσης τα top aggregations του McCain και του Obama για να δεις κάποιες σημαντικές διαφορές.
    Κοιτώντας την λίστα των τοπ contributors συνολικά προσωπικά βλέπω πως η δύναμη του Obama βρίσκεται στο αποτέλεσμα του συνόλου των επιτυχημένων (και πλούσιων) knowledge workers και όχι τα συμφέροντα συγκεκριμένων εταιριών. Μπορούμε άνετα βέβαια να συζητήσουμε για τα συμφέροντα της συγκεκριμένης τάξης ανθρώπων – το αν αυτοί θα μπλοκάρουν την αυξημένη φορολογία των εισοδημάτων τους λόγω των συνεισφορών τους είναι σενάριο με αρκετά μεγάλες πιθανότητες…

    Όντως, το Δημοκρατικό κόμμα είναι ένα mainstream κόμμα και το γεγονός πως ο Ομπάμα χρησιμοποιεί τα δίκτυα χρηματοδότησης που διατηρεί το κόμμα δεν πρέπει να εκπλήσσει και κανέναν. Αυτό για εμένα δεν επηρρεάζει το πλάνο εξυγίανσης του χρηματοπιστωτικού συστήματος από τον συγκεκριμένο υποψήφιο. Γενικά προτείνω σε όλους να διαβάσουν το πιο πρόσφατο βιβλίο του “Audacity of Hope” για καλύτερη κατανόηση των πολιτικών του θέσεων. Ο Ομπάμα πιστεύει στον θεσμό της αγοράς αλλά με σημαντικό (και πρώτα απ΄όλα, έξυπνο) regulation. Ίσως η Ελληνική γνώμη δεν το κατανοεί αυτό και ποστ που αναδεικνύουν το συγκεκριμένο θέμα χρειάζονται.

    Λες επίσης, “Για μένα η πολιτική ανάλυση δεν περιορίζεται στην περιγραφή του προγράμματος, που κανείς δεν ξέρει κατά πόσο θα εφαρμοστεί. Πρέπει να περιλαμβάνει και τα πεπραγμένα του υποψήφιου σε σχέση με συγκεκριμένα πολιτικά θέματα. Κάποια από αυτά ανέφερα στο ποστ.”
    Σωστά, αλλά όπως είπες και εσύ οι αναφορές ήταν μονομερείς και δεν βλέπουν τις συγκεκριμένες ψήφους υπό το πρίσμα των επερχόμενων εκλογών (μια περίοδο κατά την οποία οι υποψήφιοι κινούνται προς τον median voter για να κερδίσουν). Ίσως να έχεις δίκιο με την μονομερή παρουσίαση των διασυνδέσεων, για να δώσεις την έμφαση που θέλεις να δώσεις, αλλά πιστεύω πως αδικείς τον υποψήφιο αν δεν κοιτάξεις το σύνολο της μέχρι σήμερα προσφοράς του…

  8. Νίκο, ευχαριστώ για την απάντηση. Το ίδιο το site που προσφέρει τα δεδομένα για τους contributors αναφέρει “Of course, it is impossible to know either the economic interest that made each individual contribution possible or the motivation for each individual giver. However, the patterns of contributions provide critical information for voters, researchers and others. That is why Congress mandated that candidates and political parties request employer information from contributors and publicly report it when the contributor provides it.”
    Kαλή η πληροφορία για τον έλεγχο την μελλοντική συμπεριφορά του προέδρου, αλλά πως μπορεί ένας υποψήφιος στην Αμερική να πει πως δεν δέχομαι λεφτά από εργαζόμενους των Χ, Ψ, Ω εταιριών γιατί μπορεί έτσι να επηρρεαστεί η πολιτική μου ως προς αυτές τις εταιρίες. Τα λεφτά προέρχονται από άτομα – το aggregation έχει ενδιαφέρον αλλά είναι επικίνδυνο γιατι μπορεί να οδηγεί σε λανθασμένα συμπεράσματα. Γνωρίζεις αν οι εργαζόμενοι που έδωσαν χρήματα στον Obama είναι διεφθαρμένα στελέχη υπέυθυνα για την κρίση των sub-prime; Εγώ δεν το γνωρίζω και υποψιάζομαι πως όχι. Αν το επιχείρημα είναι πως ο Ομπαμα θα έπρεπε να ξεκόψει κάθε σχέση με όποιες εταιρίες έχουν κάποια σχέχη με το Αμερικάνικο χρηματοπιστωτικό σύστημα, τότε θα λεγόταν Dennis Kucinich και δεν θα είχε καμμία πιθανότητα για προεδρία.

    Σύγκρινε επίσης τα top aggregations του McCain και του Obama για να δεις κάποιες σημαντικές διαφορές.
    Κοιτώντας την λίστα των τοπ contributors συνολικά προσωπικά βλέπω πως η δύναμη του Obama βρίσκεται στο αποτέλεσμα του συνόλου των επιτυχημένων (και πλούσιων) knowledge workers και όχι τα συμφέροντα συγκεκριμένων εταιριών. Μπορούμε άνετα βέβαια να συζητήσουμε για τα συμφέροντα της συγκεκριμένης τάξης ανθρώπων – το αν αυτοί θα μπλοκάρουν την αυξημένη φορολογία των εισοδημάτων τους λόγω των συνεισφορών τους είναι σενάριο με αρκετά μεγάλες πιθανότητες…

    Όντως, το Δημοκρατικό κόμμα είναι ένα mainstream κόμμα και το γεγονός πως ο Ομπάμα χρησιμοποιεί τα δίκτυα χρηματοδότησης που διατηρεί το κόμμα δεν πρέπει να εκπλήσσει και κανέναν. Αυτό για εμένα δεν επηρρεάζει το πλάνο εξυγίανσης του χρηματοπιστωτικού συστήματος από τον συγκεκριμένο υποψήφιο. Γενικά προτείνω σε όλους να διαβάσουν το πιο πρόσφατο βιβλίο του “Audacity of Hope” για καλύτερη κατανόηση των πολιτικών του θέσεων. Ο Ομπάμα πιστεύει στον θεσμό της αγοράς αλλά με σημαντικό (και πρώτα απ΄όλα, έξυπνο) regulation. Ίσως η Ελληνική γνώμη δεν το κατανοεί αυτό και ποστ που αναδεικνύουν το συγκεκριμένο θέμα χρειάζονται.

    Λες επίσης, “Για μένα η πολιτική ανάλυση δεν περιορίζεται στην περιγραφή του προγράμματος, που κανείς δεν ξέρει κατά πόσο θα εφαρμοστεί. Πρέπει να περιλαμβάνει και τα πεπραγμένα του υποψήφιου σε σχέση με συγκεκριμένα πολιτικά θέματα. Κάποια από αυτά ανέφερα στο ποστ.”
    Σωστά, αλλά όπως είπες και εσύ οι αναφορές ήταν μονομερείς και δεν βλέπουν τις συγκεκριμένες ψήφους υπό το πρίσμα των επερχόμενων εκλογών (μια περίοδο κατά την οποία οι υποψήφιοι κινούνται προς τον median voter για να κερδίσουν). Ίσως να έχεις δίκιο με την μονομερή παρουσίαση των διασυνδέσεων, για να δώσεις την έμφαση που θέλεις να δώσεις, αλλά πιστεύω πως αδικείς τον υποψήφιο αν δεν κοιτάξεις το σύνολο της μέχρι σήμερα προσφοράς του…

  9. maikawl, επανέρχομαι σύντομα σε κάποια σημεία της εποικοδομητικής κριτικής σου, χωρίς βέβαια να είμαι απόλυτος.

    Η πρακτική χρηματοδότησης των υποψήφιων από μεγάλες εταιρείες μέσω εργαζόμενων και στελεχών είναι γνωστή και δεν νομίζω ότι χρειάζεται παραπάνω σχολιασμό.

    Είναι καλώς ή κακώς κομμάτι της αμερικανικής πολιτικής. Σε τελική ανάλυση δεν είναι χειρότερη από τις βαλίτσες με μετρητά που καταλήγουν σε κομματικά γραφεία σε άλλες πιο κοντινές μας περιπτώσεις.

    Ούτε βέβαια το ότι κάποια εταιρεία χρηματοδοτεί έναν υποψήφιο σημαίνει ότι αυτός αυτόματα είναι δέσμιος της. Απλά πρέπει να ξέρουμε για τι μιλάμε.

    Όπως ο Μπους υποστηρίχθηκε από τους πετρελαιάδες έτσι και ο Ομπάμα υποστηρίζεται από το χρηματιστικό καρτελ. Εάν εκλεγεί θα μπορέσουμε να κρίνουμε το κατά πόσο θα υπάρξει και η σχετική πολιτική ανταπόδοση.

    “Αν το επιχείρημα είναι πως ο Ομπαμα θα έπρεπε να ξεκόψει κάθε σχέση με όποιες εταιρίες έχουν κάποια σχέχη με το Αμερικάνικο χρηματοπιστωτικό σύστημα, τότε θα λεγόταν Dennis Kucinich και δεν θα είχε καμμία πιθανότητα για προεδρία”.

    Δεν περιμένω κάτι τέτοιο. Συμφωνώ ότι είναι αδύνατο για κάποιον που θέλει να αναρριχηθεί στο υψηλότερο σκαλί του αμερικανικού πολιτικού συστήματος έτσι όπως αυτό είναι τώρα. Απλά υπενθυμίζω κάποια γεγονότα που γενικά αποσιωπούνται.

    “Σύγκρινε επίσης τα top aggregations του McCain και του Obama για να δεις κάποιες σημαντικές διαφορές”.

    Με τη διαφορά ότι ο Μακέιν και το ρεπουμπλικανικό κόμμα δεν κρύβουν ότι δουλεύουν για την άρχουσα τάξη. Ο Ομπάμα από την άλλη παρουσιάζει τον εαυτό σαν τον υπερασπιστή των φτωχών και αδυνάτων.

    “Κοιτώντας την λίστα των τοπ contributors συνολικά προσωπικά βλέπω πως η δύναμη του Obama βρίσκεται στο αποτέλεσμα του συνόλου των επιτυχημένων (και πλούσιων) knowledge workers και όχι τα συμφέροντα συγκεκριμένων εταιριών”.

    Συμφωνώ στο πρώτο αλλά όχι στο δεύτερο. Τα συμφέροντα της συγκεκριμένης τάξης ταυτίζονται σε πολλά σημεία με αυτά μεγάλων εταιρειών. Το ένα δεν αναιρεί το άλλο.

    “ο Ομπάμα χρησιμοποιεί τα δίκτυα χρηματοδότησης που διατηρεί το κόμμα δεν πρέπει να εκπλήσσει και κανέναν. Αυτό για εμένα δεν επηρρεάζει το πλάνο εξυγίανσης του χρηματοπιστωτικού συστήματος από τον συγκεκριμένο υποψήφιο”.

    Δεν αναφέρθηκα στα δίκτυα χρηματοδότησης του κόμματος αλλά στην προσωπική επιλογή του Ομπάμα να διορίσει στο νευραλγικό πόστο του υπεύθυνου για τα οικονομικά της εκστρατείας του την Penny Pritzker.

    Έναν άνθρωπο με ενεργή και αδιαμφισβήτητη ανάμειξη στο σκάνδαλο των subprime. Τώρα κατά πόσο αυτό είναι πρόβλημα για ένα προοδευτικό υποψήφιο που διεκδικεί την ψήφο των μικρομεσαίων και λαϊκών τάξεων το αφήνω στην κρίση του καθένα.

    Τέλος, δεν έχω καμία απέχθεια προς το πρόσωπο του Ομπάμα, τουναντίον. Απλά ασκώ κριτική από τα αριστερά σε κεντρικά ζητήματα που για μένα υποσκάπτουν την αξιοπιστία του.

  10. maikawl, επανέρχομαι σύντομα σε κάποια σημεία της εποικοδομητικής κριτικής σου, χωρίς βέβαια να είμαι απόλυτος.

    Η πρακτική χρηματοδότησης των υποψήφιων από μεγάλες εταιρείες μέσω εργαζόμενων και στελεχών είναι γνωστή και δεν νομίζω ότι χρειάζεται παραπάνω σχολιασμό.

    Είναι καλώς ή κακώς κομμάτι της αμερικανικής πολιτικής. Σε τελική ανάλυση δεν είναι χειρότερη από τις βαλίτσες με μετρητά που καταλήγουν σε κομματικά γραφεία σε άλλες πιο κοντινές μας περιπτώσεις.

    Ούτε βέβαια το ότι κάποια εταιρεία χρηματοδοτεί έναν υποψήφιο σημαίνει ότι αυτός αυτόματα είναι δέσμιος της. Απλά πρέπει να ξέρουμε για τι μιλάμε.

    Όπως ο Μπους υποστηρίχθηκε από τους πετρελαιάδες έτσι και ο Ομπάμα υποστηρίζεται από το χρηματιστικό καρτελ. Εάν εκλεγεί θα μπορέσουμε να κρίνουμε το κατά πόσο θα υπάρξει και η σχετική πολιτική ανταπόδοση.

    “Αν το επιχείρημα είναι πως ο Ομπαμα θα έπρεπε να ξεκόψει κάθε σχέση με όποιες εταιρίες έχουν κάποια σχέχη με το Αμερικάνικο χρηματοπιστωτικό σύστημα, τότε θα λεγόταν Dennis Kucinich και δεν θα είχε καμμία πιθανότητα για προεδρία”.

    Δεν περιμένω κάτι τέτοιο. Συμφωνώ ότι είναι αδύνατο για κάποιον που θέλει να αναρριχηθεί στο υψηλότερο σκαλί του αμερικανικού πολιτικού συστήματος έτσι όπως αυτό είναι τώρα. Απλά υπενθυμίζω κάποια γεγονότα που γενικά αποσιωπούνται.

    “Σύγκρινε επίσης τα top aggregations του McCain και του Obama για να δεις κάποιες σημαντικές διαφορές”.

    Με τη διαφορά ότι ο Μακέιν και το ρεπουμπλικανικό κόμμα δεν κρύβουν ότι δουλεύουν για την άρχουσα τάξη. Ο Ομπάμα από την άλλη παρουσιάζει τον εαυτό σαν τον υπερασπιστή των φτωχών και αδυνάτων.

    “Κοιτώντας την λίστα των τοπ contributors συνολικά προσωπικά βλέπω πως η δύναμη του Obama βρίσκεται στο αποτέλεσμα του συνόλου των επιτυχημένων (και πλούσιων) knowledge workers και όχι τα συμφέροντα συγκεκριμένων εταιριών”.

    Συμφωνώ στο πρώτο αλλά όχι στο δεύτερο. Τα συμφέροντα της συγκεκριμένης τάξης ταυτίζονται σε πολλά σημεία με αυτά μεγάλων εταιρειών. Το ένα δεν αναιρεί το άλλο.

    “ο Ομπάμα χρησιμοποιεί τα δίκτυα χρηματοδότησης που διατηρεί το κόμμα δεν πρέπει να εκπλήσσει και κανέναν. Αυτό για εμένα δεν επηρρεάζει το πλάνο εξυγίανσης του χρηματοπιστωτικού συστήματος από τον συγκεκριμένο υποψήφιο”.

    Δεν αναφέρθηκα στα δίκτυα χρηματοδότησης του κόμματος αλλά στην προσωπική επιλογή του Ομπάμα να διορίσει στο νευραλγικό πόστο του υπεύθυνου για τα οικονομικά της εκστρατείας του την Penny Pritzker.

    Έναν άνθρωπο με ενεργή και αδιαμφισβήτητη ανάμειξη στο σκάνδαλο των subprime. Τώρα κατά πόσο αυτό είναι πρόβλημα για ένα προοδευτικό υποψήφιο που διεκδικεί την ψήφο των μικρομεσαίων και λαϊκών τάξεων το αφήνω στην κρίση του καθένα.

    Τέλος, δεν έχω καμία απέχθεια προς το πρόσωπο του Ομπάμα, τουναντίον. Απλά ασκώ κριτική από τα αριστερά σε κεντρικά ζητήματα που για μένα υποσκάπτουν την αξιοπιστία του.

  11. Πέρασε ο ΚΥΠ Walking απο το δικό μου μπλόγκ και μου είπε να σε διαβάσω.
    Απο τις τράπεζες που αναφέρεις, πρώτες και καλίτερες ειναι αυτες των Ροκφέλερσ, οπότε καλά κρασιά.

    Ξέχασες να αναφέρεις, ότι ο Ομπάμα είναι υπέρ των βιολογικών καυσίμων και βεβαίως, εφοσον χρηματοδοτείται απο τους Ρ/Φ υπέρ των γενετικά τροποποιημένων οργανισμών.

    Τέλος, ο κύριος είναι πολύ γλυκός και συμπαθητικός (είναι και μαύρος λένε μερικοί), αλλά όταν για να βγει κάποιος πρόεδρος, πρέπει να δεχτεί τη χρηματοδότηση της βιομηχανίας και των τραπεζών, τότε ότι και να πουμε είναι χαμένα λόγια.

    Πολύ κατατοπιστική η ανάρτηση! Διότι ένα είναι να λές, όλοι οι πρόεδροι των ΗΠΑ ιδιοι είναι και άλλο να μπορείς και να το τεκμηριώσεις.

    Και εσύ το τεκμηριώνεις δεόντως!

    Για την αποχώρηση απο το ΙΡΑΚ, το έχει αλλάξει. Δεν λέει πια θα αποχωρήσουμε απο το ΙΡΑΚ, αλλά θα οργανώσουμε την αποχώρησή μας…….

  12. Πέρασε ο ΚΥΠ Walking απο το δικό μου μπλόγκ και μου είπε να σε διαβάσω.
    Απο τις τράπεζες που αναφέρεις, πρώτες και καλίτερες ειναι αυτες των Ροκφέλερσ, οπότε καλά κρασιά.

    Ξέχασες να αναφέρεις, ότι ο Ομπάμα είναι υπέρ των βιολογικών καυσίμων και βεβαίως, εφοσον χρηματοδοτείται απο τους Ρ/Φ υπέρ των γενετικά τροποποιημένων οργανισμών.

    Τέλος, ο κύριος είναι πολύ γλυκός και συμπαθητικός (είναι και μαύρος λένε μερικοί), αλλά όταν για να βγει κάποιος πρόεδρος, πρέπει να δεχτεί τη χρηματοδότηση της βιομηχανίας και των τραπεζών, τότε ότι και να πουμε είναι χαμένα λόγια.

    Πολύ κατατοπιστική η ανάρτηση! Διότι ένα είναι να λές, όλοι οι πρόεδροι των ΗΠΑ ιδιοι είναι και άλλο να μπορείς και να το τεκμηριώσεις.

    Και εσύ το τεκμηριώνεις δεόντως!

    Για την αποχώρηση απο το ΙΡΑΚ, το έχει αλλάξει. Δεν λέει πια θα αποχωρήσουμε απο το ΙΡΑΚ, αλλά θα οργανώσουμε την αποχώρησή μας…….

  13. Πέρασε ο ΚΥΠ Walking απο το δικό μου μπλόγκ και μου είπε να σε διαβάσω.
    Απο τις τράπεζες που αναφέρεις, πρώτες και καλίτερες ειναι αυτες των Ροκφέλερσ, οπότε καλά κρασιά.

    Ξέχασες να αναφέρεις, ότι ο Ομπάμα είναι υπέρ των βιολογικών καυσίμων και βεβαίως, εφοσον χρηματοδοτείται απο τους Ρ/Φ υπέρ των γενετικά τροποποιημένων οργανισμών.

    Τέλος, ο κύριος είναι πολύ γλυκός και συμπαθητικός (είναι και μαύρος λένε μερικοί), αλλά όταν για να βγει κάποιος πρόεδρος, πρέπει να δεχτεί τη χρηματοδότηση της βιομηχανίας και των τραπεζών, τότε ότι και να πουμε είναι χαμένα λόγια.

    Πολύ κατατοπιστική η ανάρτηση! Διότι ένα είναι να λές, όλοι οι πρόεδροι των ΗΠΑ ιδιοι είναι και άλλο να μπορείς και να το τεκμηριώσεις.

    Και εσύ το τεκμηριώνεις δεόντως!

    Για την αποχώρηση απο το ΙΡΑΚ, το έχει αλλάξει. Δεν λέει πια θα αποχωρήσουμε απο το ΙΡΑΚ, αλλά θα οργανώσουμε την αποχώρησή μας…….

  14. @maikwl
    Εγώ πάλι δε θα είμαι πολύ ευγενικός με την επιχειρηματολογία σου. Γιατί μπορεί να έχω μάθει να σκέφτομαι ελεύθερα και να ακούω κάθε άποψη, αλλά οι ατάκες σου ότι ο Ομπάμα δεν χρηματοδοτείται από τις μεγάλες πολυεθνικές αλλά από εργαζομένους τους υποτιμά τη (δική μου τουλάχιστον – μπορεί και άλλων) νοημοσύνη. Μετά βέβαια τα αλλάζεις και γράφεις κάτι του τύπου “δε μπορούσε να τα αρνηθεί”. Οκ φίλε δεν έγραψε κανείς ότι ο Ομπάμα είναι αντικαπιταλιστής και πέσαμε από τα σύννεφα από τις αποκαλύψεις, αυτό που γράφτηκε είναι πως αποτελεί την πιο έξοχη και υψηλώς ραφιναρισμένη απάντηση του συστήματος στον ξεπεσμό της πολιτικής του έκφανσης, δηλαδή του κοινοβουλευτισμού. Αυτού που 350 χρόνια τώρα παραμένει αναλλοίωτος, γιατί εξυπηρετεί καλύτερα ως κέλυφος το κραταιό οικονομικό σύστημα τον καπιταλισμό, ακόμη και αν πλέον φαντάζει στις καρδιές των ανθρώπων τελείως απαρχαιωμένος.

    @smyrnaios
    Με ενοχλεί η αυταπάτη. Προτιμώ ο κόσμος να ξέρει με τι έχει να κάνει. Και σε αντίθεση με όσους σφάζουν καθημερινά το συλλογικό θεωρώ ότι όταν ο κόσμος ξέρει παίρνει την κατάσταση στα χέρια του.

    Παραδείγματα που τσακίζουν την αυταπάτη Ομπάμα υπάρχουν άπειρα. Πχ :

    “«Θα κατασκευάσω το στρατό του 21ου αιώνα και μια συμμαχία το ίδιο ισχυρή με την αντικομμουνιστική συμμαχία που κέρδισε τον ψυχρό πόλεμο, ώστε να βρισκόμαστε παντού σε πλεονεκτική επιθετική κατάσταση, από το Τζιμπουτί ώς την Κανταχάρ»”

    Πηγή : http://www.enet.gr/online/online_text/c=111,id=47776280

  15. @maikwl
    Εγώ πάλι δε θα είμαι πολύ ευγενικός με την επιχειρηματολογία σου. Γιατί μπορεί να έχω μάθει να σκέφτομαι ελεύθερα και να ακούω κάθε άποψη, αλλά οι ατάκες σου ότι ο Ομπάμα δεν χρηματοδοτείται από τις μεγάλες πολυεθνικές αλλά από εργαζομένους τους υποτιμά τη (δική μου τουλάχιστον – μπορεί και άλλων) νοημοσύνη. Μετά βέβαια τα αλλάζεις και γράφεις κάτι του τύπου “δε μπορούσε να τα αρνηθεί”. Οκ φίλε δεν έγραψε κανείς ότι ο Ομπάμα είναι αντικαπιταλιστής και πέσαμε από τα σύννεφα από τις αποκαλύψεις, αυτό που γράφτηκε είναι πως αποτελεί την πιο έξοχη και υψηλώς ραφιναρισμένη απάντηση του συστήματος στον ξεπεσμό της πολιτικής του έκφανσης, δηλαδή του κοινοβουλευτισμού. Αυτού που 350 χρόνια τώρα παραμένει αναλλοίωτος, γιατί εξυπηρετεί καλύτερα ως κέλυφος το κραταιό οικονομικό σύστημα τον καπιταλισμό, ακόμη και αν πλέον φαντάζει στις καρδιές των ανθρώπων τελείως απαρχαιωμένος.

    @smyrnaios
    Με ενοχλεί η αυταπάτη. Προτιμώ ο κόσμος να ξέρει με τι έχει να κάνει. Και σε αντίθεση με όσους σφάζουν καθημερινά το συλλογικό θεωρώ ότι όταν ο κόσμος ξέρει παίρνει την κατάσταση στα χέρια του.

    Παραδείγματα που τσακίζουν την αυταπάτη Ομπάμα υπάρχουν άπειρα. Πχ :

    “«Θα κατασκευάσω το στρατό του 21ου αιώνα και μια συμμαχία το ίδιο ισχυρή με την αντικομμουνιστική συμμαχία που κέρδισε τον ψυχρό πόλεμο, ώστε να βρισκόμαστε παντού σε πλεονεκτική επιθετική κατάσταση, από το Τζιμπουτί ώς την Κανταχάρ»”

    Πηγή : http://www.enet.gr/online/online_text/c=111,id=47776280

  16. @maikwl
    Εγώ πάλι δε θα είμαι πολύ ευγενικός με την επιχειρηματολογία σου. Γιατί μπορεί να έχω μάθει να σκέφτομαι ελεύθερα και να ακούω κάθε άποψη, αλλά οι ατάκες σου ότι ο Ομπάμα δεν χρηματοδοτείται από τις μεγάλες πολυεθνικές αλλά από εργαζομένους τους υποτιμά τη (δική μου τουλάχιστον – μπορεί και άλλων) νοημοσύνη. Μετά βέβαια τα αλλάζεις και γράφεις κάτι του τύπου “δε μπορούσε να τα αρνηθεί”. Οκ φίλε δεν έγραψε κανείς ότι ο Ομπάμα είναι αντικαπιταλιστής και πέσαμε από τα σύννεφα από τις αποκαλύψεις, αυτό που γράφτηκε είναι πως αποτελεί την πιο έξοχη και υψηλώς ραφιναρισμένη απάντηση του συστήματος στον ξεπεσμό της πολιτικής του έκφανσης, δηλαδή του κοινοβουλευτισμού. Αυτού που 350 χρόνια τώρα παραμένει αναλλοίωτος, γιατί εξυπηρετεί καλύτερα ως κέλυφος το κραταιό οικονομικό σύστημα τον καπιταλισμό, ακόμη και αν πλέον φαντάζει στις καρδιές των ανθρώπων τελείως απαρχαιωμένος.

    @smyrnaios
    Με ενοχλεί η αυταπάτη. Προτιμώ ο κόσμος να ξέρει με τι έχει να κάνει. Και σε αντίθεση με όσους σφάζουν καθημερινά το συλλογικό θεωρώ ότι όταν ο κόσμος ξέρει παίρνει την κατάσταση στα χέρια του.

    Παραδείγματα που τσακίζουν την αυταπάτη Ομπάμα υπάρχουν άπειρα. Πχ :

    “«Θα κατασκευάσω το στρατό του 21ου αιώνα και μια συμμαχία το ίδιο ισχυρή με την αντικομμουνιστική συμμαχία που κέρδισε τον ψυχρό πόλεμο, ώστε να βρισκόμαστε παντού σε πλεονεκτική επιθετική κατάσταση, από το Τζιμπουτί ώς την Κανταχάρ»”

    Πηγή : http://www.enet.gr/online/online_text/c=111,id=47776280

  17. inlovewithlife, είναι σίγουρο ότι στην εποχή του διαδικτύου ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον, πολύ περισσότερο σε ότι αφορά έναν υποψήφιο για τις αμερικανικές εκλογές.

    Αυτό όμως δεν λύνει το πρόβλημα της ανάδειξης και της εμπέδωσης μιας κριτικής σκοπιάς πάνω στην επικαιρότητα και δη τη διεθνή, όπως το σπάνιο παράδειγμα του Χαλιμί (και της Ελευθεροτυπίας στην προκειμένη περίπτωση) που αναφέρεις.

    Η πλειοψηφία των κυρίαρχων ΜΜΕ προβάλλει συνεχώς στερεότυπα και παραπληροφόρηση η οποία δυστυχώς συχνά αναπαράγεται και από την λεγόμενη “δημοσιογραφία των πολιτών” που πολλές φορές μοιάζει να λειτουργεί με όρους trendy.

    Δυστυχώς, δεν αρκεί μια πληροφορία να υπάρχει εκεί έξω. Πρέπει να βρεί και τις κατάλληλες συνθήκες που θα επιτρέψουν την αξιοποίηση της με πολιτικούς όρους.

    Δες το παράδειγμα της υπόθεσης του Βατοπαιδίου.Η πληροφορία ήταν διαθέσιμη για όποιον ήθελε να την βρει. Όμως για να γίνει το θέμα αντικείμενο δημόσιας συζήτησης χρειάστηκε μια προσωπική κόντρα μεταξύ ενός υπουργού της κυβέρνησης και ενός καναλάρχη.

    Το να περιέλθει μια πληροφορία στην αντίληψη των λαΪκών στρωμάτων είναι πολύ δύσκολο εώς αδύνατο να γίνει μόνο εκ της υποτιθέμενης δημοκρατικής ή αποκεντρωμένης φύσης του διαδικτύου.

    Χρειάζεται – δυστυχώς ή ευτυχώς -και τους επαγγελματίες δημοσιογράφους που έχουν και τη μεγαλύτερη απήχηση. Τα πράγματα όμως δείχνουν να πηγαίνουν στην αντίθετη κατεύθυνση ακόμα και για μέσα που χαίρουν εκτίμησης γενικότερα.

    Για να επανέλθω στο παράδειγμα Ομπάμα, πρόσφατα διάβασα άρθρο στην Le Monde στο οποίο ο δημοσιογράφος εξηγούσε ότι ο Ομπάμα θα εξυγιάνει την Wall Street! Καμία αναφορά δεν γινόταν στις πηγές που έχω στο ποστ.

    Ή η, κατά τα άλλα σοβαρή, εφημερίδα παραπληροφορεί συνειδητά ή ο δημοσιογράφος δεν κάνει καλά την δουλειά του. Δεν ξέρω ποια από τις δύο πιθανότητες με φοβίζει περισσότερο…

  18. inlovewithlife, είναι σίγουρο ότι στην εποχή του διαδικτύου ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον, πολύ περισσότερο σε ότι αφορά έναν υποψήφιο για τις αμερικανικές εκλογές.

    Αυτό όμως δεν λύνει το πρόβλημα της ανάδειξης και της εμπέδωσης μιας κριτικής σκοπιάς πάνω στην επικαιρότητα και δη τη διεθνή, όπως το σπάνιο παράδειγμα του Χαλιμί (και της Ελευθεροτυπίας στην προκειμένη περίπτωση) που αναφέρεις.

    Η πλειοψηφία των κυρίαρχων ΜΜΕ προβάλλει συνεχώς στερεότυπα και παραπληροφόρηση η οποία δυστυχώς συχνά αναπαράγεται και από την λεγόμενη “δημοσιογραφία των πολιτών” που πολλές φορές μοιάζει να λειτουργεί με όρους trendy.

    Δυστυχώς, δεν αρκεί μια πληροφορία να υπάρχει εκεί έξω. Πρέπει να βρεί και τις κατάλληλες συνθήκες που θα επιτρέψουν την αξιοποίηση της με πολιτικούς όρους.

    Δες το παράδειγμα της υπόθεσης του Βατοπαιδίου.Η πληροφορία ήταν διαθέσιμη για όποιον ήθελε να την βρει. Όμως για να γίνει το θέμα αντικείμενο δημόσιας συζήτησης χρειάστηκε μια προσωπική κόντρα μεταξύ ενός υπουργού της κυβέρνησης και ενός καναλάρχη.

    Το να περιέλθει μια πληροφορία στην αντίληψη των λαΪκών στρωμάτων είναι πολύ δύσκολο εώς αδύνατο να γίνει μόνο εκ της υποτιθέμενης δημοκρατικής ή αποκεντρωμένης φύσης του διαδικτύου.

    Χρειάζεται – δυστυχώς ή ευτυχώς -και τους επαγγελματίες δημοσιογράφους που έχουν και τη μεγαλύτερη απήχηση. Τα πράγματα όμως δείχνουν να πηγαίνουν στην αντίθετη κατεύθυνση ακόμα και για μέσα που χαίρουν εκτίμησης γενικότερα.

    Για να επανέλθω στο παράδειγμα Ομπάμα, πρόσφατα διάβασα άρθρο στην Le Monde στο οποίο ο δημοσιογράφος εξηγούσε ότι ο Ομπάμα θα εξυγιάνει την Wall Street! Καμία αναφορά δεν γινόταν στις πηγές που έχω στο ποστ.

    Ή η, κατά τα άλλα σοβαρή, εφημερίδα παραπληροφορεί συνειδητά ή ο δημοσιογράφος δεν κάνει καλά την δουλειά του. Δεν ξέρω ποια από τις δύο πιθανότητες με φοβίζει περισσότερο…

  19. inlovewithlife, είναι σίγουρο ότι στην εποχή του διαδικτύου ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον, πολύ περισσότερο σε ότι αφορά έναν υποψήφιο για τις αμερικανικές εκλογές.

    Αυτό όμως δεν λύνει το πρόβλημα της ανάδειξης και της εμπέδωσης μιας κριτικής σκοπιάς πάνω στην επικαιρότητα και δη τη διεθνή, όπως το σπάνιο παράδειγμα του Χαλιμί (και της Ελευθεροτυπίας στην προκειμένη περίπτωση) που αναφέρεις.

    Η πλειοψηφία των κυρίαρχων ΜΜΕ προβάλλει συνεχώς στερεότυπα και παραπληροφόρηση η οποία δυστυχώς συχνά αναπαράγεται και από την λεγόμενη “δημοσιογραφία των πολιτών” που πολλές φορές μοιάζει να λειτουργεί με όρους trendy.

    Δυστυχώς, δεν αρκεί μια πληροφορία να υπάρχει εκεί έξω. Πρέπει να βρεί και τις κατάλληλες συνθήκες που θα επιτρέψουν την αξιοποίηση της με πολιτικούς όρους.

    Δες το παράδειγμα της υπόθεσης του Βατοπαιδίου.Η πληροφορία ήταν διαθέσιμη για όποιον ήθελε να την βρει. Όμως για να γίνει το θέμα αντικείμενο δημόσιας συζήτησης χρειάστηκε μια προσωπική κόντρα μεταξύ ενός υπουργού της κυβέρνησης και ενός καναλάρχη.

    Το να περιέλθει μια πληροφορία στην αντίληψη των λαΪκών στρωμάτων είναι πολύ δύσκολο εώς αδύνατο να γίνει μόνο εκ της υποτιθέμενης δημοκρατικής ή αποκεντρωμένης φύσης του διαδικτύου.

    Χρειάζεται – δυστυχώς ή ευτυχώς -και τους επαγγελματίες δημοσιογράφους που έχουν και τη μεγαλύτερη απήχηση. Τα πράγματα όμως δείχνουν να πηγαίνουν στην αντίθετη κατεύθυνση ακόμα και για μέσα που χαίρουν εκτίμησης γενικότερα.

    Για να επανέλθω στο παράδειγμα Ομπάμα, πρόσφατα διάβασα άρθρο στην Le Monde στο οποίο ο δημοσιογράφος εξηγούσε ότι ο Ομπάμα θα εξυγιάνει την Wall Street! Καμία αναφορά δεν γινόταν στις πηγές που έχω στο ποστ.

    Ή η, κατά τα άλλα σοβαρή, εφημερίδα παραπληροφορεί συνειδητά ή ο δημοσιογράφος δεν κάνει καλά την δουλειά του. Δεν ξέρω ποια από τις δύο πιθανότητες με φοβίζει περισσότερο…

Leave a Reply

Your email address will not be published.