Ο ελέφαντας στο δωμάτιο με τον ΣΥΡΙΖΑ

elephantΟι πολιτικές εξελίξεις δείχνουν ό,τι ο ΣΥΡΙΖΑ θα κερδίσει τις επόμενες εκλογές όποτε κι αν γίνουν αυτές. Αν και δεν πρέπει να υποτιμήσει κανείς το ένστικτο αυτοσυντήρησης του πολιτικού κατεστημένου και τις ακραίες καταστάσεις που αυτό θα προσπαθήσει να δημιουργήσει πριν εκπνεύσει τα λοίσθια, η ανάδειξη της Αριστεράς στην εξουσία μέσα στους επόμενους μήνες πρέπει να θεωρείται δεδομένη.

Ο Αλέξης Τσίπρας παρουσίασε πρόσφατα στη Θεσσαλονίκη ένα σύνολο μέτρων προοδευτικής κατεύθυνσης με εμφανή στόχο διόρθωση των καταστροφικών συνεπειών του Μνημονίου.Οι προτεραιότητες του είναι η αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, η ανάπτυξη και η δημιουργία θέσεων εργασίας. Ζητήματα ύψιστης και άμεσης σημασίας.

Όμως το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ δεν προβλέπει ριζοσπαστική ρήξη με τον ευρωπαϊκό καπιταλισμό. Αντίθετα,ακράδαντη θέση της πλειοψηφίας του κόμματος (ή τουλάχιστον της ηγεσίας του) είναι η διατήρηση της χώρας στην ΕΕ και το Ευρώ.

Το γιατί μπορεί να αναζητηθεί στους εσωτερικούς συσχετισμούς του κόμματος όπως επίσης και σε λόγους εκλογικής στρατηγικής η οποία στοχεύει ταυτόχρονα στα λαϊκά στρώματα αλλά και στο μικροαστικό και μεσοαστικό ακροατήριο με σκοπό την επίτευξη πλειοψηφικού ρεύματος.

Υπάρχει λοιπόν ένα ελέφαντας στο δωμάτιο τον οποίο πολλοί εν δυνάμει ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ με ειλικρινή κίνητρα δεν βλέπουν ενώ η ηγεσία του κάνει σαν να μην υπάρχει. Ο ελέφαντας αυτός λέγεται Ευρώπη.

Εκ των πραγμάτων η νομισματική ένωση και αυτό που ονομάζουμε ευρωπαϊκό κεκτημένο, δηλαδή το σύνολο της ευρωπαϊκής νομοθεσίας που υπερτερεί της εθνικής, αποτελούν ανυπέρβλητο εμπόδιο για την μετουσίωση μιας ριζοσπαστικής πολιτικής πρότασης σε κυβερνητικό πρόγραμμα.

Αυτό γιατί η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση έχει καταντήσει μια επίφαση, ένα περίβλημα με σκοπό να κρύψει το γεγονός ό,τι η ΕΕ είναι ενταγμένη στην υπηρεσία της ιδεολογικής ηγεμονίας του νεοφιλελευθερισμού. Έτσι μια σειρά μέτρων μετασχηματισμού της κοινωνίας και της οικονομίας, όπως π.χ. η κρατικοποίηση των τραπεζών, απαγορεύονται ρητά.

Το πρόβλημα δεν είναι – ή δεν είναι μόνο – του ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα αλλά του προοδευτικού μεσοαστικού χώρου που αποτελεί την παραδοσιακή εκλογική του βάση και την πλειοψηφία των μελών του. Όπως δείχνει ο Aurelien Bernier αναφερόμενος στη Γαλλία, η ΕΕ έχει αναδειχθεί πλέον σε υπέρτατο ταμπού για μεγάλο κομμάτι της ευρωπαϊκής Αριστεράς (και ιντελιτζένσιας) με τρόπο τέτοιο ώστε να αποκλείεται εκ των προτέρων κάθε σχετική συζήτηση ως σκοταδιστική, οπισθοδρομική ακόμη και εθνικιστική.

Αποτελεί λοιπόν θετική εξέλιξη ότι διανοούμενοι όπως ο Κώστας Λαπαβίτσας στην Ελλάδα και ο Aurelien Bernier στην Γαλλία ασκούν αριστερή κριτική στήριξη στον ΣΥΡΙΖΑ και το Αριστερό Μέτωπο της Γαλλίας αντίστοιχα, χωρίς να αποστασιοποιούνται, αλλά εμμένοντας στη συστηματική στηλίτευση του ευρωπαϊκού γίγνεσθαι. Προφανώς μια τέτοια κριτική ενοχλεί αυτούς που έχουν ήδη προεξοφλήσει την ρεφορμιστική εξέλιξη των άνωθεν εγχειρημάτων. Θα χρειαστεί λοιπόν μάχη στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ και ισχυρό κοινωνικό κίνημα ούτως ώστε να μη χαθεί αυτή η μοναδική ευκαιρία για μια πραγματικά ριζοσπαστική εναλλακτική πολιτική.

 

 

Leave a Reply

Your email address will not be published.