Τηλεόραση και Ιντερνετ

Η διακίνηση τηλεοπτικού περιεχομένου μέσω του ίντερνετ αποτέλεσε από πολύ νωρίς αντικείμενο ανάλυσης από τους διανοητές που ασχολήθηκαν με το διαδίκτυο. Απο τις αρχές της δεκατίας του 90, όταν το μέσο ήταν ακόμα σε πρώιμη φάση, ο Howard Rheingold ο John P. Barlow, ο Nicholas Negroponte και άλλοι περιέγραψαν με πολύ αισιόδοξο τρόπο τις δυνατότητες που προσέφερε στους χρήστες η διανομή τηλεοπτικών εκπομπών μέσω του δικτύου . Οι αναλύσεις των παραπάνω συγγραφέων, αλλά και άλλων όπως ο Pierre Lévy, χαρακτηρίζονται από βαθιές επιρροές τεχνολογικού ντετερμινισμού με την έννοια ότι βασιζονται άμεσα ή έμμεσα στην ιδέα ότι το επίπεδο ανάπτυξης της τεχνικής καθορίζει εξολοκλήρου τον τύπο των πολιτιστικών και επικοινωνιακών πρακτικών του κοινού. Με αυτή την λογική οι τεχνικιστές διανοούμενοι θεώρησαν ότι η ανάπτυξη του ίντερνετ θα έθετε σε αμφισβήτηση και πολύ γρήγορα θα αντικαθιστούσε εντελώς τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα ενημέρωσης και ψυχαγωγίας που χαρακτηρίστηκαν από τους ίδιους ως « αρχαϊκά ». Δύο είναι τα βασικά σημεία που στοιχειοθετούν αυτή την επιχειρηματολογία.

Το πρώτο είναι ο καθολικός (universal) χαρακτήρας του νέου μέσου με την έννοια της ικανότητας του να εξασφαλίζει ανεμπόδιστη ροή πληροφοριών σε παγκόσμιο επίπεδο χωρίς γεωγραφικούς περιορισμούς. Ενώ η μετάδοση της παραδοσιακής τηλεόρασης μέσω του ερτζιανών κυμάτων βασίζεται σε ένα πυκνό δίκτυο αναμεταδοτών που κατά κανόνα κοστίζει ακριβά και περιορίζεται στα όρια της επικράτειας της κάθε χώρας, ένας διαδικτυακός τόπος είναι αυτόματα προσβάσιμος από οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη όπου υπάρχει ένα στοιχειώδες τηλεπικοινωνιακό δίκτυο. Παράλληλα ενώ οι επίγειες ερτζιανές συχνοτήτες μετάδοσης, αλλά και αυτές μέσω δορυφόρου, χαρακτηρίζονται από σχετική σπανιότητα το διαδίκτυο προσφέρει απεριόριστο « χώρο » για τη διακίνηση ενημερωτικού και ψυχαγωγικού περιεχομένου. Θεωρητικά το χαρακτηριστικό αυτό προσφέρει τη δυνατότητα εκπομπής τηλεοπτικών προγραμμάτων σε παγκόσμια κλίμακα με χαμηλό κόστος.

Το δεύτερο σημείο είναι ο αμφίδρομος (interactive) χαρακτήρας του ίντερνετ σε αντίθεση με τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα. Οι παραδοσιακοί τηλεοπτικοί και ραδιοφωνικοί σταθμοί εκπέμπουν μία μονόδρομη ροή πληροφοριών στην οποία ο μόνος έλεγχος που μπορεί να ασκήσει ο αποδέκτης είναι να αποφασίσει για την έναρξη και τη διακοπή της. Με άλλα λόγια ο τηλεθεατής μπορεί να συντονιστεί σε ένα κανάλι ή να αλλάξει συχνότητα, δεν μπορεί όμως να μεταβάλει τη σειρά με την οποία εκπέμπονται τα προγράμματα ούτε να ζητήσει άμεσα την προβολή μιας συγκεκριμένης εκπομπής. Η επιλογή του περιεχομένου ανήκει εξολοκλήρου στον υπεύθυνο προγράμματος του κάθε καναλιού, και στους προϊστάμενους του, οι οποίοι και κατέχουν προνομιακή θέση στο τηλεοπτικό μοντέλο, στο βαθμό που αυτό καθορίζεται κατά κύριο λόγο από την προσφορά και όχι απο τη ζήτηση. Σε αντίθεση με αυτά τα χαρακτηριστικά το ίντερνετ επιτρέπει την ανάδραση (feedback) εκ μέρους του χρήστη, δηλαδή την αποστολή πληροφοριών στον εκπέμποντα. Στην περίπτωση της τηλεόρασης μέσω διαδικτύου ο τηλεθεατής, υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις, έχει την δυνατότητα να επιλέξει της εκπομπές που θα παρακολουθήσει και τη σειρά με την οποία αυτές θα μεταδοθούν. Ο κάθε χρήστης γίνεται έτσι ο ίδιος υπεύθυνος προγράμματος και δεν υφίστανται τις επιλογές άλλων ως προς το είδος περιεχομένου στο οποίο θα έχει πρόσβαση.

η συνέχεια σε λίγο…

Leave a Reply

Your email address will not be published.