Δεν είναι ίσως ούτε τα αδιέξοδα στα οποία οδηγεί η επικράτηση μιας κυρίαρχης ιδεολογίας, αυτή της αγοράς, σε κάθε έκφανση και πτυχή της κοινωνίας.
Κατά τη γνώμη μου, το πρωταρχικό πρόβλημα που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε άμεσα ως κοινωνικό σώμα είναι η σταδιακή καταρράκωση της αστικής δημοκρατίας ως συνθήκη εξισορρόπησης μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού συμφέροντος.
Τα υπόλοιπα απορρέουν εν πολλοίς από την αδυναμία μας να σταματήσουμε την αργή αλλά σταθερή εξέλιξη των δυτικών κοινωνιών σε μια μορφή εκλεπτυσμένης ολιγαρχίας στο εσωτερικό της οποίας η πολιτική, οικονομική και επικοινωνιακή εξουσία λειτουργούν ως ένα κλειστό και αυτόνομο σύστημα.
Μια καθημερινή ιστορία από τα παραλειπόμενα της ψήφισης του νόμου Σαρκοζύ για το διαδίκτυο (Hadopi ή Création et Internet) δείχνει με γλαφυρό τρόπο αυτή την εξέλιξη.
Ο Jérôme Bourreau-Guggenheim ήταν μέχρι πρότινος ο υπεύθυνος διαδικτύου του μεγαλύτερου και πιο πλούσιου καναλιού της Γαλλίας TF1. Μάλιστα, μόλις πριν από λίγες εβδομάδες είχε τελειώσει την ριζική ανανέωση του ιστότοπου του καναλιού.
Ως επαγγελματίας των νέων τεχνολογιών και πληροφορημένος πολίτης, ο Bourreau-Guggenheim δεν άργησε να συνειδητοποιήσει την κατάφωρα άδικη, τεχνικά ανεφάρμοστη και εντέλει επικίνδυνη φύση του συγκεκριμένου νόμου, ο οποίος και ψηφίστηκε τελικά από την γαλλική Εθνοσυνέλευση αυτή την εβδομάδα.
Στις 19 Φεβρουαρίου ο Jérôme Bourreau-Guggenheim αποφάσισε να απευθυνθεί στην βουλευτή του δεξιού κόμματος Françoise de Panafieu της οποίας είναι ψηφοφόρος για να την πείσει να καταψηφίσει το νομοσχέδιο. Της έγραψε λοιπόν ένα ηλεκτρονικό μήνυμα επώνυμα, στο οποίο ανέπτυξε μια σειρά επιχειρημάτων που αναδείκνυαν το παράλογο του νομοσχεδίου.
Ακολούθησε η εξής αλληλουχία γεγονότων: η βουλευτής προώθησε το μήνυμα στην Υπουργό Πολιτισμού Christine Albanel, επιφορτισμένη με την προώθηση του νόμου η οποία με τη σειρά της το έστειλε στον Jean-Michel Counillon, υπεύθυνο του TF1.
Στις 16 Απριλίου ο Bourreau-Guggenheim κλήθηκε στο γραφείο του αφεντικού του όπου και του ανακοινώθηκε η απόλυση του. Αιτία η διαφοροποίηση του από την στρατηγική επιλογή του καναλιού να επιβάλει τον νόμο Hadopi για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του.
Όχι μόνο η πολιτική εξουσία λειτούργησε σε αυτήν την περίπτωση ως υπερασπιστής της βιομηχανίας του θεάματος. Στην ουσία “έδωσε” έναν απλό πολίτη στο αφεντικό του με αποτέλεσμα αυτός να χάσει τη δουλειά του. Και όλα αυτά για να επιβάλλει έναν αντιδημοκρατικό νόμο του οποίου πρωταρχικός στόχος είναι η διαιώνιση του επικοινωνιακού ολιγοπωλίου.
Το θέμα που βγήκε από την Libération και το Canard enchainé θάφτηκε από τα υπόλοιπα παραδοσιακά ΜΜΕ για ευνόητους λόγους. Αυτή δυστυχώς είναι η Γαλλία του Σαρκοζύ.
Σχετικά στα αγγλικά στο ArsTechnica.