Αναζητώντας το χαμένο νόημα των Ευρωεκλογών…

Στην Ελλάδα οι Ευρωεκλογές έχουν χαθεί, τουλάχιστον από τα κυρίαρχα ΜΜΕ, προς όφελος της σκανδαλολογίας, των δραπετών στην Λατινική Αμερική και της μαύρης πολιτικής διαφήμισης. Όταν γίνεται αναφορά σε αυτές η ορολογία είναι από δημοσκοπική έως ποδοσφαιρική αλλά σπανίως πολιτική. Όμως το κλίμα δεν είναι καλύτερο αλλού.

Στην Ιταλία το ερώτημα που απασχολεί την κοινή γνώμη είναι το αν και πότε ο Μπερλουσκόνι είχε ερωτική συνεύρεση με την, μέχρι πρότινος, ανήλικη αλλά και τρισχαριτωμένη Νοεμί. Τα κυρίαρχα ΜΜΕ αποπροσανατολίζουν τη συζήτηση δημοσιεύοντας γαργαλιστικές λεπτομέρειες από την προσωπική ζωή του Ιταλού πρωθυπουργού ωσάν σε τεράστιο εθνικό ριάλιτι.

Την ίδια στιγμή η χώρα περιμένει με κομμένη την ανάσα το ραντεβού του Μπερλουσκόνι με τον βραζιλιάνο σταρ Κακά όπου και θα αποφασιστεί ή όχι η παραμονή του στη Μίλαν. Κι όμως, παρολαυτά το κόμμα της δεξιάς, βοηθούμενο κι από την τεράστια αποχή, παραμένει πρώτο στης δημοσκοπήσεις και μαζί με τους συμμάχους του της Λίγκας του Βορρά μπορεί να φτάσει το 50% των ψήφων.

Στη Μεγάλη Βρετανία το κουρασμένο από τα χρόνια εξουσίας Εργατικό κόμμα οδεύει προς μια τρανταχτή ήττα. Η προεκλογική περίοδος αναλώθηκε στη σκανδαλολογία σχετικά με τις προσωπικές σπατάλες των βουλευτών όλων των κομμάτων που πληρώνουν οι φορολογούμενοι. Ο κίτρινος τύπος για μήνες τώρα ανταγωνίζεται για το ποιος θα αποκαλύψει την πιο απίθανη περίπτωση κατασπατάλησης δημόσιου χρήματος και οι πολιτικοί σέρνονται σε τηλεοπτικές συγγνώμες. Οι ήδη ευρωσκεπτικιστές Βρετανοί δεν δίνουν πλέον δεκάρα τσακιστή για το ποιον θα στείλουν στο Στρασβούργο.

Στην Γερμανία, η προεκλογική καμπάνια είναι μουντή και άτονη αφού τα δύο κύρια κόμματα, CDU κεντροδεξιά και SPD σοσιαλδημοκρατία, συγκυβερνούν την χώρα από το 2005. Η διαφοροποίηση τους είναι λοιπόν δύσκολη έως αδύνατη στα βασικά και φλέγοντα κοινωνικοπολιτικά ζητήματα. Η θέση τους σχετικά με την ένταξη της Τουρκία στην ΕΕ αποτελεί και τη μοναδική ουσιαστική διαφορά στο πρόγραμμα τους.

Η ίδια σύμπνοια στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή μεταξύ των υποτιθέμενων ιδεολογικών αντιπάλων υπάρχει και αλλού όπως στην Ισπανία και την Πορτογαλία. Οι χώρες αυτές βλέπουν τους άνεργους να αυξάνονται κατά δεκάδες χιλιάδες και τους εργαζόμενους να υποφέρουν τα μέγιστα από την οικονομική κρίση. Κι όμως οι σοσιαλιστές πρωθυπουργοί José Luis Rodriguez Zapatero και José Socrates, διχάζοντας το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα, υποστηρίζουν την εκ νέου υποψηφιότητα του νεοφιλελεύθερου Manuel Baroso για την προεδρεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ούτως ώστε αυτός να συνεχίσει απερίσπαστος το θέσφατο έργο του.

Στο Βέλγιο το ενδιαφέρον είναι στραμμένο σχεδόν αποκλειστικά στις τοπικές εκλογές που θα γίνουν ταυτόχρονα με τις Ευρωπαϊκές. Στη Γαλλία η στρατηγική του Σαρκοζύ είναι ο αντιπερισπασμός. Ο ίδιος θέλει να αποφύγει πάση θυσία την συζήτηση επί των ουσιαστικών πολιτικών προβλημάτων και την εύλογη κριτική. Και μάλλον το πετυχαίνει αφού η αντιπαράθεση κινείται γύρω από οτιδήποτε εκτός της ουσίας : τις κοινωνικά άδικες πολιτικές που έχουν επιβάλλει οι κρατούντες στην Ευρώπη, με πρώτο τον Σαρκοζύ, τουλάχιστον τα 20 τελευταία χρόνια.

Φοβούμενος την αντίδραση των Γάλλων που απέρριψαν το Ευρωσύνταγμα το 2005, ο Γάλλος Πρόεδρος επισείει τρεις μπαμπούλες: την μετανάστευση, την Τουρκία και την εγκληματικότητα. Επίσης, η πτώση του αεροπλάνου της Air France του ήρθε ως θείο δώρο. Τις τελευταίες 48 ώρες τα ΜΜΕ δεν μιλάνε παρά για αυτό. Ξέρουμε πια απέξω το μήκος της πετρελαιοκηλίδας που εντόπισαν οι Βραζιλιάνοι στον Ατλαντικό καθώς και το πιθανό βάθος στο οποίο βρίσκεται το κουφάρι του αεροπλάνου. Επιπλέον το γεγονός δίνει και ωραίες τηλεοπτικές εικόνες με τον Σαρκοζύ να παρηγορεί τις χαροκαμένες οικογένειες.

Στη Ρουμανία το βασικό θέμα των προεκλογικών συζητήσεων είναι η κάθοδος στις Ευρωεκλογές της κόρης του προέδρου της χώρας και πρώην μοντέλου Elena Basescu. Στη Βουλγαρία ψάχνουν να βρουν που χάθηκαν τα εκατομμύρια της ευρωπαϊκής οικονομικής ενίσχυσης στους αγρότες. Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις η συμμετοχή στις εκλογές σε χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ αναμένεται σε γελοία ποσοστά της τάξης του 14% στην Πολωνία και του 30% στην Ουγγαρία !

Τα διακυβεύματα και κυρίως οι τρανταχτές αδυναμίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης παραμένουν στο περιθώριο της δημόσιας συζήτησης εκτός από λίγες εξαιρέσεις. Ουδείς λόγος στη δημόσια αντιπαράθεση για τα εργοστάσια που κλείνουν κάθε μέρα αφήνοντας στο δρόμο χιλιάδες εργαζόμενους. Καμία συζήτηση για τα κατασταλτικά μέτρα στο διαδίκτυο και στο δρόμο. Τίποτα για τον κυνήγι των μεταναστών που έχει ξεκινήσει η ΕΕ. Ουδεμία σκέψη για τις πλήρη ανυπαρξία ευρωπαϊκής κοινωνικής πολιτικής, παρόλο που είναι απαραίτητη σε περίοδο κρίσης.

Η ευκαιρία χάθηκε οριστικά να γίνουν οι εκλογές του 2009 σημείο αναφοράς. Θυσιάστηκε στο βωμό του λαϊκισμού, της πολιτικάντικης σκοπιμότητας και του αποπροσανατολισμού κι αυτό όχι μόνο στην Ελλάδα. Η απαραίτητη κριτική αναθεώρηση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης αναβλήθηκε. Κι εμείς αναζητούμε ακόμα το χαμένο νόημα των Ευρωεκλογών…

Leave a Reply

Your email address will not be published.