Τα αποκαλυπτήρια του συστήματος

Οι πρόσφατες αποκαλύψεις του ξένου τύπου για τις αλχημείες των διαδοχικών ελληνικών κυβερνήσεων σε συνεργασία με την Goldman Sachs και τη Mooody’s αποτελούν και τα τελειωτικά αποκαλυπτήρια των σαθρών βάσεων του συστήματος.

Γίνεται πλέον κατανοητό και στους πιο δύσπιστους το πως η παγκοσμιοποίηση του χρηματιστικού καπιταλισμού συνδέεται άμεσα με το έλλειμμα δημοκρατίας και την κοινωνική ανισότητα που χαρακτηρίζει την εποχή μας.  

Σε παλαιότερο κείμενο προσπάθησα να δείξω το πως η κρίση των subprime ήταν το άμεσο αποτέλεσμα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής που είχε σαν στόχο να εξασφαλίσει υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης συμπιέζοντας ταυτόχρονα τους μισθούς και τις κοινωνικές απολαβές.

Η λύση που βρέθηκε ήταν ο δανεισμός. Οι αυξήσεις μισθών και το κοινωνικό κράτος αντικαταστάθηκαν από την πλασματική αγοραστική δύναμη των δανείων. Η επιλογή αυτή ενέπλεξε το σύνολο του αμερικανικού κατεστημένου, με πρώτη την πολιτική εξουσία και αποτέλεσε την απαρχή της παρούσας οικονομικής κρίσης.

Τώρα αποκαλύπτεται ότι η ίδια μέθοδος χρησιμοποιήθηκε και από τα κράτη, σε αγαστή συνεργασία με την χρηματιστική βιομηχανία.

Ας θυμηθούμε λίγο το δόγμα της “χρυσής” εποχής Σημίτη: πλασματική ανάπτυξη, που ωφέλησε τα μέγιστα το εγχώριο κεφάλαιο, χτισμένη με δανεικά με στόχο την περίφημη “σύγκλιση”. Φοροαπαλλαγές για το υψηλό κεφάλαιο με πρόσχημα την προστασία της “ανταγωνιστικότητας” και την απειλή της αποβιομηχάνησης. Τήρηση των προσχημάτων σε ότι αφορά τους κανόνες της ΕΕ σε σχέση με το έλλειμμα και το χρέος για να επιτευχθεί η είσοδος στην ΟΝΕ.

Πως όμως μπορεί μια κυβέρνηση που έχει απολέσει το όπλο της ανακατανομής του πλούτου μέσω της φορολογίας των ισχυρών και που έχει αποδεχτεί το στενό κορσέ της ΟΝΕ να βρει ζεστό χρήμα για αεροδρόμια, αττικές οδούς και Ολυμπιακούς αγώνες;

Ζητώντας τη βοήθεια του από μηχανής θεού με το όνομα Goldman Sachs και των “δώρων” του. Ίδιοι μηχανισμοί, ίδιοι πρωταγωνιστές, ίδια εργαλεία με αυτά που προκάλεσαν την χρηματοοικονομική κρίση.

Τα μαθήματα πολλά και σημαντικά που ξεπερνούν τα στενά ελληνικά όρια. Επιβεβαιώνουν πράγματα γνωστά καθιστώντας τα πλέον ως αδιαφιλονίκητες αλήθειες:

– Η απόλυτη εξουσία τριών αδελφών του χρηματοπιστωτικού συστήματος που ασκούν πολιτική χωρίς κανένα έλεγχο : Standard & Poor’s, Fitch  και Moody’s. Η τελευταία συμμετείχε στην δημιουργία του σχήματος Titlos στις αρχές του 2009 σε συνεργασία με την Goldman Sachs, την κυβέρνηση Καραμανλή και την Εθνική Τράπεζα, που αντιστοιχεί σε δανεισμό πεντε δισεκατομμυρίων ευρώ.

Η ίδια υποβίβασε την χρηματοληπτική ικανότητα της Ελλάδας στα τέλη του 2009, κάτι που αποτέλεσε το έναυσμα της αντίστροφης μέτρησης. Σύμφωνα με το καταστατικό του Titlos (prospectus) μια ακόμη υποβίβαση θα σημάνει την αύξηση κατά 40% των υποχρεώσεων της χώρας και πιθανά αδυναμία αποπληρωμής. Πλέον βρισκόμαστε ένα βαθμολογικό κλικ από την καταστροφή όπως  δείχνει εμπεριστατωμένα το Zerohedge.

– Η ανεξέλεγκτη φιλαργυρία και κερδοσκοπία της “too big to fail” Goldman Sachs. Η τράπεζα που σώθηκε ιν εξτρεμίς από τα λεφτά των αμερικάνων φορολογουμένων δεν δίστασε να διανείμει πάνω από 20 δισεκατομμύρια δολάρια σε μπόνους το 2009.

– Η υποκρισία και το διπλό παιχνίδι των Ευρωπαίων που διαρηγνύουν τα υμάτια τους για την πρακτικές της ελληνικής κυβέρνησης, που όμως, σε ότι αφορά τα συγκεκριμένα κρυφά δάνεια, ήταν καθόλα νόμιμες σύμφωνα με τους ίδιους τους κανόνες της ΕΕ. Μη δείχνοντας έμπρακτα την υποστήριξη τους στην Ελλάδα, μεγάλοι παίκτες με πρώτη τη Γερμανία παίζουν με την φωτιά, όπως ακριβώς έκανε ο Paulson και η κυβέρνηση Μπους στην περίπτωση της Lehmann Brothers. Όλα αυτά στον βωμό της υπεράσπισης του καθώς πρέπει βορειοευρωπαϊκού καπιταλισμού που δεν ανέχεται να πληρώνει τους Έλληνες. Ότι είχε απομείνει από τον μύθο της Ενωμένης Ευρώπης καταρρέει στο βωμό του no bailout.

Η απώλεια της αυταπάτης περί”εθνικής κυριαρχία“, με κάθε επισημότητα και από τηλεοράσεως: ήρεμος χθές ο Γιούνγκερ εξήγησε στα δελτία ειδήσεων πως τα επιπλέον εισπρακτικά μέτρα που θα χτυπήσουν τα ήδη βεβαρημένα λαϊκά και μέσα στρώματα των Ελλήνων θα  αποφασιστούν από το Γιούρογκρουπ ΧΩΡΙΣ την παρουσία της δημοκρατικά εκλεγμένης ελληνικής κυβέρνησης.

– Η συνέχεια της πολιτικής του κρυψίματος κάτω από το χαλί και της μετάθεσης στις ελληνικές καλένδες των τεράστιων κοινωνικών και οικονομικών προκλήσεων από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Δεν είναι τυχαίο ότι τις μπίζνες με την Goldman Sachs τις άρχισε ο “σοσιαλιστής” Χριστοδουλάκης και τις συνέχισε ο “φιλελεύθερος” Αλογοσκούφης, άνθρωποι με κοινή προσέγγιση, κουλτούρα και πρακτική.

Τέλος και αυτή τη φορά αποδείχτηκε τρανά η πλήρης ανικανότητα των ελεγκτικών υποτίθεται οργανισμών, των αντιπροσώπων μας στην αστική δημοκρατία αλλά και των ΜΜΕ να προστατεύσουν την κοινωνία από την πλήρη κατάλυση κάθε αρχής ευνομούμενης πολιτείας.

Μένει να δούμε αν τα μαθήματα θα εμπεδωθούν από όλους μας. Αλλιώς ας περιμένουμε κι άλλους Δεκέμβρηδες…ίσως έτσι να είναι καλύτερα.

Πηγές:

Counter Punch

New York Times

The Baseline Scenario

Paul Jorion

The Independent

Risk

Bloomberg

Κώστας Δουζίνας

Jean Quatremer

Update: μόλις θημήθηκα ότι τα αποκαλυπτήρια του συστήματος είναι κι ο τίτλος της πολύ ενδιαφέρουσας συνέντευξης που έδωσε ο Γιάννης Δραγασάκης και ο Γιάννης Μήλιος στον Ιό.

3 thoughts on “Τα αποκαλυπτήρια του συστήματος

  1. Πολύ δυνατό άρθρο Νίκο! Έχω γράψει στο παρελθόν για την Goldman Sachs… Είναι η μαφία του χρηματοπιστωτικού συστήματος.

    Για τους 3 οίκους αξιολόγησης που αναφέρεις δεν γνωρίζω πολλά, αλλά μιας και το αναφέρεις θα αρχίσω να εστιάζω και σε αυτούς!

    • Σε ευχαριστώ αγαπητέ, όντως εν προκειμένω οι αξιοσέβαστες υποτίθεται εταιρείες λειτουργούν εώς μαφία. Αυτό εξηγεί σε άρθρο του (στα γαλλικά) κι ο ανθρωπολόγος Paul Jorion που δούλεψε στις μεγαλύτερες αμερικανικές τράπεζες για πάνω από 15 χρόνια σε υψηλές θέσεις. Όχι όμως και στις υψηλότερες ακριβώς γιατί αρνήθηκε να κλείσει τα μάτια μπροστά στις παρανομίες και τις ανήθικες πρακτικές που έβλεπε.

Leave a Reply

Your email address will not be published.