Σαρκοζύ: ο θρίαμβος του μπερλουσκονισμού

Ο Σλαβόι Ζίζεκ αναφέρεται συχνά στον Σίλβιο Μπερλουσκόνι ως σε πολιτικό από το μέλλον. Με αυτό εννοεί ότι το απώτερο στάδιο της κρίσης του καπιταλισμού δεν θα είναι ένα ολοκληρωτικό καθεστώς όπως αυτά που αναδύθηκαν στην Ευρώπη τη δεκαετία του 30.

Το μέλλον για τον Ζίζεκ είναι αυτό που αποκαλεί “a comical regime with authoritarian structure”. Μια συντηρητική κοινωνία του θεάματος υπό ταξική κυριαρχία στηριζόμενη σε μια καταπιεστική για τις ατομικές ελευθερίες υποδομή καταστολής.

Υπό αυτή την έννοια ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι είναι πράγματι πρωτοπόρος. Η στρατηγική του αποτελεί παράδειγμα για όσους οραματίζονται μια τέτοια εξέλιξη: στυγνή ταξική πολιτική με φοροαπαλλαγές για το κεφάλαιο και τις μεγάλες περιουσίες· έλεγχος ή τρομοκράτηση των ΜΜΕ· πόλεμος στην ανεξάρτητη δικαιοσύνη και συγκάλυψη σκανδάλων· λαϊκισμός και πολιτικός οπορτουνισμός· συμμαχία με την άκρα δεξιά· επίδειξη του πλουτισμού και της προσωπικής ζωής· κυριαρχία της κουλτούρας και της αισθητικής της ιδιωτικής τηλεόρασης.

Βέβαια, η ανάδυση και η παγίωση ενός τέτοιου συστήματος προϋποθέτει το βάπτισμα του μέσα από τις κάλπες. Χρειάζεται δηλαδή την απογύμνωση της αστικής δημοκρατίας από κάθε ουσιαστική πολιτική διεργασία εκτός των εκλογών. Οι τελευταίες λειτουργούν ως κολυμπήθρα όπου και επισημοποιήται το βάπτισμα του ηγέτη στον οποίο η “λαϊκή βούληση” παραδίδει την εξουσία. Έτσι τα προσχήματα σώζονται και η ζωή συνεχίζεται.

Ο καλύτερος μαθητής του Μπερλουσκόνι
στην Ευρώπη φαίνεται να είναι ο Σαρκοζύ.
Το τελευταίο σκάνδαλο που συγκλονίζει την γαλλική πολιτική σκηνή έδειξε πλέον με τον πιο καθαρό τρόπο ότι και στην Γαλλία η αστική δημοκρατία έχει δώσει πλέον τη θέση της σε ένα νέο μόρφωμα που μοιάζει δραματικά με το “comical regime with authoritarian structure” του Ζίζεκ.

Στην Γαλλία του Σαρκοζύ, η Λιλιάν Μπετανκούρ, 87 ετών, μεγαλύτερη περιουσία της χώρας, χρηματοδοτεί τη δεξιά, φοροδιαφεύγει στυγνά μέσω οφ σορ ενώ απολαμβάνει νόμιμες φοροαπαλλαγές δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ, προσλαμβάνει τη γυναίκα του υπουργού οικονομικών για να επενδύσει την περιουσία της, κι όλα αυτά μέσα σε πλήρη ασυλία.

Το σκάνδαλο εξελίσσεται σε φόντο σικ ιπποδρομιών, ταξιδιών στη Γενεύη, ιδιωτικών νησιών στις Σεϋχέλες, γκουρμέ και σαμπάνιας…Κατά σύμπτωση, ίδιος υπουργός, ο Eric Woerth, πρώην οικονομικών νυν εργασίας, που μοίραζε φοροαπαλλαγές και συνέλεγε τα μπακσίσια για τον Σαρκοζύ, προωθεί πλέον το νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό με συνταγή ΔΝΤ.

Την ίδια στιγμή, υφυπουργός υπεύθυνος για την καταπολέμηση της ανεργίας κάνει εκδηλώσεις τη Σίτυ του Λονδίνου ζητώντας χρηματοδότηση από τους Γάλλους γιάπις, άλλος αγοράζει πούρα για 12 000 ευρώ με δημόσια λεφτά, άλλος χρησιμοποιεί ιδιωτικό τζετ για μία μέρα με κόστος 100 000 ευρώ. Ακολουθώντας το παράδειγμα του, όλοι οι άνθρωποι του προέδρου απολαμβάνουν ξεδιάντροπα πλουτισμό και υπερεξουσίες ενώ ταυτόχρονα κατεδαφίζουν κοινωνικό κράτος και ατομικές ελευθερίες.

Το θέαμα είναι κάτι μεταξύ γκροτέσκ και μπουρλέσκ.
Οι Γάλλοι, έτοιμοι πάντα να κάνουν μάθημα δημοκρατικής κουλτούρας στους άλλους, παρακολουθούν έκπληκτοι τον τελευταίο καιρό τον θρίαμβο του μπερλουσκονισμού στην χώρα της Επανάστασης και του Διαφωτισμού…

Αλλού:

Berlusconismo στη Wikipedia

Berlusconism and the Modern State (EU Reporter)

Notes on the Crisis of Berlusconism and the So-Called “Cultural Hegemony” of the Italian Left

Sarkozy’s summer of scandal (Independent)

L’affaire Woerth: un déni de démocratie


Leave a Reply

Your email address will not be published.