Ποια είναι η Γαλλία του Σαρκοζύ; σύντομη αναφορά στους ψηφοφόρους της νέας δεξιάς

Πάνω από πεντακόσιες συλλήψεις, 730 καμένα αυτοκίνητα και 58 αστυνομικοί τραυματισμένοι είναι ο επίλογος των διαδηλώσεων που άρχισαν από το βράδυ των εκλογών και συνεχίστηκαν τη νύχτα της Δευτέρας στο Παρίσι[1], στη Λυών, στη Ναντ, στη Τουλούζ, στη Ρεν, στη Λιλ…

Ποτέ στην ιστορία της Γαλλίας μια εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας δεν είχε ξεσηκώσει τόσες διαμαρτυρίες. Η χώρα φαίνεται χωρισμένη στα δύο και επικοινωνία μεταξύ των υποστηρικτών και των αντιπάλων του Σαρκοζύ μοιάζει δύσκολη έως αδύνατη. Το ερώτημα που τίθεται μετά από τα αποτελέσματα των εκλογών είναι πως μια τόσο αμφιλεγόμενη προσωπικότητα όπως αυτή του Σαρκοζύ κατάφερε να προσελκύσει το 53% των Γάλλων ψηφοφόρων; Ποιοι είναι αλήθεια οι άνθρωποι αυτοί;

Εάν κοιτάξουμε με προσοχή την κοινωνιολογική σύνθεση των ψηφοφόρων των δύο υποψήφιων παρατηρούμε ότι τα αποτελέσματα χαρακτηρίζονται από ένα οξύ ηλικιακό και κοινωνικο-οικονομικό χάσμα. Η Σεγκολέν Ρουαγιάλ πέτυχε ποσοστό της τάξης του 58% στους νέους ηλικίας 18-24 ετών, αφού εθεωρείτο από το 56% της ηλικιακής κατηγορίας 18-30 ως η πιο κατάλληλη για να βελτιώσει τη κατάσταση των νέων.

Από την άλλη ο Σαρκοζύ πέτυχε καταιγιστικά ποσοστά στους ηλικιωμένους ψηφοφόρους : το 61% της ηλικιακής κατηγορίας 60-69 ετών και το 68% των Γάλλων άνω των 70 χρόνων υπερψήφισαν το υποψήφιο της δεξιάς. Εάν λάβουμε υπόψη τη συνεχή αύξηση αυτών των ηλικιακών κατηγοριών σε απόλυτους αριθμούς, λόγω της γήρανσης του πληθυσμού, κατανοούμε το εκλογικό τους βάρος. Και βέβαια ο Σαρκοζύ, χρησιμοποιώντας τη μέθόδο των target groups, δεν παρέλειψε να απευθυνθεί στις κατηγορίες αυτές μιλώντας περί τάξης και ασφάλειας αλλά και υποσχόμενος ειδικά μέτρα όπως οι φορολογικές απαλλαγές στις κληρονομιές. Σαν μια ειρωνεία του εκλογικού συσχετισμού, οι « γέροι » της γενιάς του baby boom που μπήκαν σε μια αγορά εργασίας χωρίς ανεργία και που απήλαυσαν όλα τα πλεονεκτήματα του κοινωνικού κράτους φαίνονται να αποφασίζουν για το μέλλον των νεότερων μια νεοφιλελεύθερη και κοινωνικά άδικη πολιτική.

Σε ότι αφορά το μορφωτικό επίπεδο, ο Σαρκοζύ, με τον απλουστευτικό και λαϊκιστικό λόγο του, προσέλκυσε τους ψηφοφόρους χωρίς απολυτήριο λυκείου ή με τεχνική επαγγελματική κατάρτιση σε ποσοστό 51% και 56% αντίστοιχα. Μεγάλα ποσοστά πέτυχε επίσης στην επαρχία και συγκεκριμένα στα χωριά και τις κωμοπόλεις, 57%, και στα αστικά κέντρα κάτω των 100 000 κατοίκων όπου ψηφίστηκε από το 55% των κατοίκων. Αντίθετα, στα στρώματα με υψηλό μορφωτικό επίπεδο αλλά και στα μεγάλα αστικά κέντρα η Σεγκολέν Ρουαγιάλ είχε ένα ελαφρύ προβάδισμα.

Τα κοινωνιολογικά στοιχεία ενός μεγάλου μέρους των ψηφοφόρων του Σαρκοζύ –μεγάλες ηλικίες, χαμηλό μορφωτικό επίπεδο και αγροτικοί/ημιαστικοί πληθυσμοί– είναι ακριβώς τα ίδια με αυτά του παραδοσιακού κοινού της τηλεόρασης και συγκεκριμένα του μεγαλύτερου καναλιού της χώρας TF1, ιδιοκτησίας του κολλητού του Σαρκοζύ μεγαλοβιομήχανου Martin Bouygues. Ταυτόχρονα οι πληθυσμιακές αυτές ομάδες χαρακτηρίζονται από περιορισμένη χρήση του διαδικτύου και μηδαμινή ανάγνωση του πολιτικού Τύπου. Με άλλα λόγια, οι ψηφοφόροι του Σαρκοζύ, με εξαίρεση την κατηγορία των υψηλών εισοδημάτων, είναι αυτοί που καταναλώνουν την πιο μονόπλευρη πληροφόρηση αφού περιορίζονται στα τηλεοπτικά « ενημερωτικά » δελτία ειδήσεων.

Τέλος, το κλειδί της εκλογικής νίκης του Σαρκοζύ ήταν όπως φαίνεται η σχετική επιτυχία του στα λαϊκά στρώματα. Η νέα δεξιά και ο εκπρόσωπος της κατάφεραν να κλείσουν τη Σεγκολέν Ρουαγιάλ σε μια « τανάλια ». Από τη μία πλευρά η αστική τάξη και τα μεγάλα εισοδήματα, κάτι που ήταν βέβαια αναμενόμενο, και από την άλλη τα πολύ χαμηλά εισοδήματα. 49% των υπαλλήλων και 46% των εργατών ψήφισαν Σαρκοζύ παρόλο που οι κοινωνικές αυτές τάξεις είναι αυτές που πρώτες θα υποφέρουν από τη πολιτική κατεδάφισης των δημοσίων υπηρεσιών και του κοινωνικού κράτους του προγράμματος του. Όπως ανέφεραν οι παρατηρητές, ο Σαρκοζύ κατάφερε να προσελκύσει του πλούσιους που θέλουν να παραμείνουν πλούσιοι και τους φτωχούς που θέλουν να πλουτίσουν εναντίον των μεσαίων τάξεων, που ψήφισαν Ρουαγιάλ, και οι οποίες φοβούνται ότι θα καταλήξουν στην κατηγορία των νεόπτωχων…

Ότι ακριβώς έκανε και ο George Bush στις αμερικανικές εκλογές του 2004.


[1]

Leave a Reply

Your email address will not be published.