Μεταλλαγές στη βιομηχανία της επικοινωνίας 1

Τη περασμένη εβδομάδα παρευρέθηκα στο συνέδριο με τίτλο “Μεταλλαγές στη βιομηχανία της επικοινωνίας” που έγινε στο Παρίσι (http://www.observatoireomic.org/colloqueicic/).

Υπήρξαν πολύ ενδιαφέρουσες συζητήσεις γύρω από τις αλλαγές που διακρίνονται τα τελευταία χρόνια στο τομέα των ΜΜΕ, της βιομηχανίας της μουσικής, της έκδοσης βιβλίων, του διαδικτύου. Τις επόμενες μέρες θα σας μεταφέρω τις κυριότερες τάσεις στις οποίες αναφέρθηκαν οι συμμετέχοντες:

-Οικονομική συγκέντρωση
Όπως είναι γνωστό τα τελευταία χρόνια ο ευρύτερος χώρος της επικοινωνίας είναι αντικείμενο οξείας οικονομικής συγκέντρωσης. Ο βαθμός της συγκέντρωσης στον τομέα της επικοινωνίας μπορεί να εξετασθεί από πολλές πλευρές. Κατά πρώτο λόγο μέσα από το πρίσμα του κύκλου εργασιών ενός συγκεκριμένου τμήματος της πολιτιστικής βιομηχανίας. Για παράδειγμα, στην περίπτωση της ιδιωτικής τηλεόρασης ο κύκλος εργασιών αφορά σχεδόν αποκλειστικά τα διαφημιστικά έσοδα. Στη περίπτωση της μουσικής ο κύκλος εργασιών εξαρτάται από τις πωλήσεις των δίσκων.

Κατά δεύτερο λόγο ο βαθμός συγκέντρωσης του επικοινωνιακού συστήματος επαληθεύεται και μέσα απο το κριτήριο της ιδιοκτησίας εξετάζοντας το ποιά και πόσα φυσικά ή νομικά πρόσωπα ελέγχουν τα μέσα επικοινωνίας. Σε κάθε περίπτωση, όλοι σχεδον οι συμμετέχοντες στο εν λόγω συνέδριο υπογράμμισαν την αύξηση του βαθμού συγκέντρωσης στη πολιτιστική βιομηχανία στη Γαλλία αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο, όπως και τις προβληματικές επιπτώσεις της για το κοινωνικό σύνολο.

Σε ότι αφορά τα μέσα ενημέρωσης, η βασική επίπτωση είναι η προβληματική λειτουργία της δημόσιας σφαίρας και ελλειματική ενημέρωση των πολιτών πάνω στα κρίσιμα κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα που τους αφορούν. Πάνω στο ζήτημα αυτό, και σε ό,τι αφορά την οικονομική συγκέντρωση στην ελληνική ιδιωτική τηλεόραση έχω γράψει ένα κεφάλαιο βιβλίου το οποίο θα εκδοθεί οσονούπω και το οποίο μπορείτε να διαβάσετε εδώ http://nikos.smyrnaios.free.fr/sygentrwsh.html

Σε ότι αφορά τον πολιτισμό, είναι γνωστό ότι η βιομηχανία του δίσκου κυριαρχειται από 4 majors (Sony/BMG, Universal, EMI, Warner) που το 2004 ήλέγχαν πάνω απο το 70% της παγκόσμιας αγοράς. Στις εθνικές αγορές αυτό το ποσοστό συμπληρώνεται από τοπικούς βαρώνους όπως ο Κυριακού στην Ελλάδα με την Heaven που έχει 14% των πωλήσεων. Το αποτέλεσμα βέβαια της κατάστασης αυτής είναι η διαιώνιση των ίδιων πάνω κάτω μουσικών ιδιωμάτων με βραχύβιες παραγωγές χαμηλού κόστους και ποιότητας (βλέπε το μαγαζάκι του Φοίβου) οι οποίες όμως αποφέρουν άμεσα κέρδη. Κατ’αυτό τον τρόπο οι μουσικοί που δεν μπαίνουν στο εμπορικό αυτό καλούπι είναι καταδικασμένοι να παραμένουν μακριά απο το ευρύ κοινό αφού ούτε διαθέτουν τα μέσα για αξιοπρεπείς παραγωγές ούτε έχουν προσβαση στις playlists των μεγαλύτερων ραδιοφωνικών σταθμών.

Επανέρχομαι σύντομα με τη συνέχεια…

Leave a Reply

Your email address will not be published.