Η άφιξη του Γάλλου προέδρου και το επικοινωνιακό τρικ περί “νέας συμμαχίας” που χρησιμοποίησε συνοδεύτηκαν από επιφωνήματα ενθουσιασμού και καλής χαράς από τους «έγκυρους » παρατηρητές και τους επαγγελματίες σχολιαστές.

Ο Σαρκοζύ με το αδιαμφισβήτητο ταλέντο πολιτικάντη και λαϊκιστή που τον διακρίνει ξέρει να χειρίζεται πολύ καλά την κολακεία και τη σαγήνη απέναντι στους συνομιλητές του. Αυτό λοιπόν έκανε και με τους Έλληνες, εξουσία και κοινή γνώμη, που αυτή την περίοδο έχουν πραγματικά ανάγκη να ακούσουν και κάνα καλό λόγο.

Στην πραγματικότητα βέβαια ο Σαρκοζύ, ο οποίος έχτισε την πολιτική του καριέρα στην προδοσία και τα πισώπλατα μαχαιρώματα, μόνο αξιόπιστος « σύμμαχος και φίλος » δεν είναι. Αυτό που επιδιώκει είναι να η υπεράσπιση των συμφερόντων της γαλλικής νεοδεξιάς ελίτ που αντιπροσωπεύει με το λιγότερο δυνατό κόστος. Και όπως είναι γνωστό ουδέν φθηνότερο από τα μεγάλα κούφια λόγια.

Ας δούμε όμως τα θέματα που έθιξε στη διάρκεια της παρουσίας του στην Ελλάδα και τις πραγματικές τους διαστάσεις.

Πρώτο του μέλημα βέβαια είναι η προώθηση οικονομικών συμφωνιών, εκμεταλλευόμενος την τακτική των ελληνικών κυβερνήσεων να χρησιμοποιούν τις υπέρογκες αμυντικές δαπάνες της χώρας ως « διπλωματικό όπλο ».

Η προώθηση της πώλησης των πολεμικών αεροσκαφών Rafale έχει άμεσο πολιτικό ενδιαφέρον για τον ίδιο το Σαρκοζύ και αναδεικνύει μια κατάσταση διαπλοκής στο γαλλικό σύστημα εξουσίας που κάνει τους Έλληνες συναδέλφους του να μοιάζουν ερασιτέχνες. Η εταιρεία Dassault Aviation που τα κατασκευάζει ανήκει στην οικογένεια Dassault που είναι φίλοι και πολιτικοί υποστηρικτές του ίδιου του Γάλλου προέδρου. Ο πατέρας Serge Dassault, 83 ετών, είναι γερουσιαστής του δεξιού κόμματος UMP που βρίσκεται στην εξουσία.

Ο υιός Olivier Dassault είναι βουλευτής του ίδιου κόμματος και πρόεδρος του συγκροτήματος Dassault Communication που εκδίδει εφημερίδες και περιοδικά (Le Spectacle du Monde, Valeurs actuelles, Jours de Chasse Journal des Finances). Η οικογένεια ελέγχει επίσης το συγκρότημα Le Figaro με τη γνωστή εφημερίδα, πρώτη σε πωλήσεις πολιτική εφημερίδα της δεξιάς, περιοδικά (FIGARO Magazine, Madame FIGARO) και δικτυακούς τόπους (SPORT 24, Bazar Chic.com, Evene.fr, ticket.com,Figaroscope.fr).

Λόγω του υπέρογκου κόστους τους τα Rafale εδώ και χρόνια δεν έχουν καταφέρει να βρουν άλλους αγοραστές εκτός από τη γαλλική αεροπορία. Με άλλα λόγια η γαλλική δεξιά κυβέρνηση του Σαρκοζύ αγοράζει αεροπλάνα από τη βιομηχανία του πρώτου υποστηρικτή της στα ΜΜΕ και προσπαθεί να τα πουλήσει και όπου αλλού μπορεί.

Το δεύτερο θέμα στο οποίο αναφέρθηκε ο Σαρκοζύ και το οποίο γέμισε ενθουσιασμό τους “έγκυρους παρατηρητές” είναι το Κυπριακό. Εκεί φάνηκε να στηρίζει τις ελληνικές θέσεις. Η θέση του αυτή όμως δεν πηγάζει ούτε από την φιλία του προς την Ελλάδα και την Κύπρο ούτε από την αίσθηση δικαιοσύνης που τον διακρίνει. Πάγια άποψη του Σαρκοζύ είναι ότι η Τουρκία δεν πρέπει να μπει στην ΕΕ. Χρησιμοποιεί λοιπόν το Κυπριακό ως επιχείρημα, χωρίς κόστος, για να αποδείξει στους πολιτικούς του αντιπάλους την ορθότητα της θέσης αυτής. Το ότι την ένταση στις σχέσεις Τουρκίας-EE την πληρώνει πάντα το Κυπριακό και κατ’επέκταση η Ελλάδα δεν φαίνεται να τον απασχολεί.

Το τρίτο θέμα ελληνικού ενδιαφέροντος που έθιξε ο Σαρκοζύ ήταν το Μακεδονικό. Εκεί εμφανίστηκε ως θιασώτης των ελληνικών θέσεων και υποστηρικτής του βέτο. Όμως ο ίδιος γνωρίζει πολύ καλά ότι στη Γαλλία ΟΛΟΙ αναφέρονται στην ΠΓΔΜ ως Μακεδονία. Αφού λοιπόν η Ελλάδα σήκωσε το βάρος του βέτο στο ΝΑΤΟ ο Σαρκοζύ εμφανίστηκε κατόπιν εορτής ως σύμμαχος χωρίς κανένα απολύτως κόστος. Ταυτόχρονα, ο ίδιος δεν χάνει αφορμή να δηλώσει τη θερμή του υποστήριξη στην αμερικάνικη εξωτερική πολιτική και να στείλει περισσότερους στρατιώτες στο Αφγανιστάν ως ένδειξη συμπαράστασης στον Μπους. Η ίδια πολιτική βέβαια είναι αυτή που βρίσκεται πίσω από τους αδιάλλακτους των Σκοπίων.

Το τελευταίο θέμα που έθιξε ο Σαρκοζύ και που αφορά την Ελλάδα είναι η δημιουργία της Μεσογειακής Ένωσης, κάτι που επιδιώκει μαζί με άλλους « δημοκράτες » συμμάχους του όπως ο Μουμπάρακ, ο Καντάφι, ο Τυνήσιος Μπεν Αλί και ο Αλγερινός Μπουτεφλικά. Στόχος του εγχειρήματος είναι η δημιουργία μιας κοινής ανοιχτής αγοράς μεταξύ των μεσογειακών χωρών προς όφελος των κατά τόπους οικονομικών ελίτ. Το θέμα των πολιτικών μεταρρυθμίσεων, του εκδημοκρατισμού και της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις χώρες αυτές απουσιάζει παντελώς από την ατζέντα της Μεσογειακής Ένωσης.

Ο δεύτερος στόχος του Σαρκοζύ μέσα από μια τέτοια κίνηση είναι η αστυνόμευση της Μεσογείου με ακόμη πιο σκληρό και συνδυασμένο τρόπο από τις ίδιες τις χώρες της βόρειας Αφρικής ούτως ώστε οι στρατοί των πεινασμένων μεταναστών να εξαφανίζονται από προσώπου γης πριν φτάσουν καν στα ελληνικά, ιταλικά και ισπανικά παράλια όπου είναι γνωστό ότι ενοχλούν τους λουόμενους τουρίστες. Σε αυτή λοιπόν την προσπάθεια ο Σαρκοζύ βρήκε πρόθυμους υποστηρικτές στην Ελλάδα.

Τελικά αν πάρουμε υπόψη όλα τα παραπάνω δεν είναι τυχαίο ότι η κυβέρνηση Καραμανλή και οι « έγκυροι παρατηρητές » που την στηρίζουν ενθουσιάστηκαν με την παρουσία και τις προτάσεις του Σαρκοζύ. Η πολιτική και η ρητορεία του Γάλλου προέδρου συμπίπτουν απόλυτα με αυτές των ντόπιων εκπροσώπων της νεοδεξιάς…