Η καταστολή των πρακτικών ανταλλαγής περιεχομένου σε βάση ισοτιμίας (peer-to-peer) εξελίσσεται σε δύο φάσεις Η πρώτη φάση είναι η ανίχνευση των υποτιθέμενων παραβιάσεων της πνευματικής ιδιοκτησίας εκ μέρους χρηστών δικτύων peer-to-peer. Η δεύτερη φάση είναι η “τιμωρία” των τελευταίων ούτως ώστε να προστατευθούν τα συμφέροντα της πολιτισμικής βιομηχανίας.
Η “τιμωρία” μπορεί να πάρει δύο μορφές: ένα γενικό έλεγχο εκ των προτέρων και έναν ειδικό εκ των υστέρων. Και στις δύο εμπλέκονται με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο οι πάροχοι σύνδεσης ή ISPs.
Στην πρώτη περίπτωση (traffic shaping ή data discrimination) ο πάροχος επιβάλει φιλτράρισμα του traffic που περνάει από το δίκτυο του με σκοπό την ιεράρχηση του. Η εφαρμογή του μέτρου έχει ως σκοπό να δώσει προτεραιότητα στην διακίνηση συγκεκριμένων πακέτων πληροφοριών, π.χ, επικερδών υπηρεσιών όπως το triple play ή το video on demand, εις βάρος άλλων εφαρμογών που βασίζονται σε πρωτόκολλα peer-to-peer και που θεωρούνται ζημιογόνες από τους πάροχους. Στην ελληνική αγορά έχουν ήδη αναφερθεί και επαληθευθεί τέτοια κρούσματα.
Η επιτυχής ιεράρχηση του traffic προϋποθέτει την ύπαρξη αποτελεσματικών και αξιόπιστων μεθόδων ανίχνευσης του peer-to-peer. Όμως, όπως έχουν δείξει τα σχετικά τεχνικά τεστ στα οποία έχω αναφερθεί παλαιότερα, προς το παρόν οι μέθοδοι αυτές βρίσκονται σε εμβρυακό στάδιο και έχουν μειωμένη αποτελεσματικότητα από τεχνική σκοπιά.
Στην δεύτερη περίπτωση, οι κάτοχοι πνευματικών δικαιωμάτων στρέφονται ευθέως εναντίον των χρηστών που οι ίδιοι θεωρούν ότι έχουν παραβιάσει την πνευματική τους ιδιοκτησία είτε μέσω δικαστικής οδού με μηνύσεις και αγωγές είτε μέσω του πάροχου σύνδεσης που επισείει την διακοπή σύνδεσης ως τιμωρία.
Και σε αυτή την περίπτωση η επιτυχία της καταστολής εξαρτάται από την αποτελεσματικότητα των μεθόδων που συνδέουν μια υποτιθέμενη παραβίαση με μια διεύθυνση IP, η οποία με τη σειρά της οδηγεί στην ταυτοποίηση ενός φυσικού προσώπου ως φερόμενου “πειρατή”. Ποια είναι όμως η αξιοπιστία τέτοιων τεχνικών μέτρων πάνω στα οποία βασίζεται η καταστολή της ανταλλαγής περιεχομένου;
Μια πρόσφατη έρευνα από δύο καθηγητές του πανεπιστημίου της Washington δίνει μια ανησυχητική για όλους τους χρήστες του διαδικτύου απάντηση. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της, σε αντίθεση με ότι διατείνονται οι εκπρόσωποι της πολιτιστικής βιομηχανίας, οι μέθοδοι εντοπισμού των διευθύνσεων IP που υποτίθεται ότι προέβησαν σε παράνομη ανταλλαγή περιεχομένου κάθε άλλο παρά είναι αποτελεσματικές και αξιόπιστες.
Οι ερευνητές Michael Piatek, Tadayoshi Kohno και Arvind Krishnamurthy έδειξαν ότι λόγω αυτής της αναξιοπιστίας οποιοσδήποτε χρήστης του διαδικτύου μπορεί να κατηγορηθεί άδικα για πειρατεία ή, εάν είναι κακόβουλος, να κατηγορήσει κάποιον άλλον στη θέση του. Μέσω τεχνικών τεστ που έκαναν κατάφεραν να δεχτούν εκατοντάδες προειδοποιήσεις για πειρατεία (DMCA takedown notice) που αφορούσαν δεκατρείς συνδεδεμένες μηχανές του πανεπιστημίου, οι οποίες βέβαια δεν είχαν καν εγκατεστημένα προγράμματα ανταλλαγής περιεχομένου, εκ των οποίων τρεις εκτυπωτές και ένα ρούτερ!
Το τεστ που διεξάχθηκε τον περασμένο Μάιο αφορούσε κυρίως το πρωτόκολλο BitTorrent αλλά σύμφωνα με τους ερευνητές όλα τα πρωτόκολλα peer-to-peer παρουσιάζουν παρεμφερή αποτελέσματα.
Τα συμπεράσματα της έρευνας, που μπορείτε να κατεβάσετε ολόκληρη εδώ, είναι ότι: “potentially any Internet user is at risk for receiving DMCA takedown notices today…Through extensive measurement of tens of thousands of BitTorrent swarms and analysis of hundreds of DMCA complaints, we have shown that a malicious user can implicate arbitrary network endpoints in copyright infringement, and additional false positives may arise due to buggy software or timing effects”.
Πολύ ενδιαφέρον άρθρο.
Έχω την εντύπωση ότι δείχνει την τάση των εξελίξεων στο θέμα ανταλλαγής αρχείων peer to peer.
Το ίντερνετ θα συνεχίσει να βάζει νέα σταθμά και να δρομολογεί εξελίξεις.
Ο εκτυπωτής που έγινε αρχι-πειρατής τα λέει όλα.
Αγαπητέ Νίκο,
ενδιαφέρον άρθρο αλλά και επίκαιρο 🙂
Νομίζω πως δεν είναι φρόνιμη η απόρριψη του traffic shaping εν γένει. Ως τεχνολογία είναι απαραίτητη για την βιωσιμότητα interactive εφαρμογών/υπηρεσιών, όπως π.χ. η τηλεφωνία VoIP, η βιντεοσυνδυάσκεψη κλπ. Παρ’όλα αυτά έχεις απόλυτο δίκιο όταν γράφεις πως στη πραγματικότητα οι ISPs τη χρησιμοποιούν με σκοπό να περιορίσουν το εύρος ζώνης που αναλλώνεται από τα προγράμματα ανταλλαγής αρχείων.
Ο λόγος που δε μπορούμε να τους κατακρίνουμε — μέχρι στιγμής — είναι πως δεν έχει θεσμοθετηθεί νομοθεσία ουδετερότητος του διαδικτύου στην Ευρώπη.
Προσωπικά θα ήμουν υπερ της νομοθέτησης συγκεκριμένων προϋποθέσεων κάτω από τις οποίες η χρήση της τεχνολογίας θα ήταν αποδεκτή (βλ. ιεράρχιση της τηλεφωνίας σε κάποια κλάση πάνω από τις άλλες εφαρμογές για παράδειγμα) αλλά αποτροπή της αλλοίωσης της ουδετερότητος του διαδικτύου. Κάτι τέτοιο θα σήμαινε πως οι ISPs δε θα μπορούσαν να επηρεάσουν την ταχύτητα των p2p μεταφορών, όμως θα μπορούσαν να δώσουν έμφαση σε υπηρεσίες VoIP.
Ας σημειωθεί επίσης πως η τεχνικές λύσεις είναι — στη καλύτερη — βραχυπρόθεσμες και όχι ουσιαστικές. Για παράδειγμα η χρήση κρυπτογραφημένων πακέτων στις μεταφορές p2p έχει ήδη καταπολεμηθεί επιτυχώς από συστήματα τελευταίας τεχνολογίας DPI.
Είναι νομίζω ενδιαφέρουσα επίσης η περίπτωση του Καναδά.
Τέλος στο ζήτημα της χρήσης των διευθύνεσων IP ως κατασταλτικό μέσο, συμφωνώ απόλυτα μαζί σου — είναι αφ’ενός μια κακή τακτική και επιπλέον μια τακτική άνευ ιδιαίτερης αξίας καθ’ότι υπάρχουν αρκετοί τρόποι αποφυγής της ανίχνευσης, κλειστές κοινότητες ανταλλαγής αρχείων και άλλες τεχνικές μέθοδοι που χρησιμοποιούν εδώ και χρόνια επαγγελματίες πειρατές, τα άτομα που πραγματικά κερδοσκοπούν από την παράνομη πώληση πνευματικής ιδιοκτησίας σε ψηφιακή μορφή.
Όπως και να έχει, πιστεύω πως η καλύτερη λύση παραμένει η θεσμική/νομική εξασφάλιση των χρηστών του διαδικτύου με τρόπο που θα διατηρεί και προστατεύει τις ελευθερίες και την ουδετερότητα του διαδικτύου και θα οριοθετεί σαφώς και ευκρινώς την αγορά των ISP, τις υποχρεώσεις τους και — εν τέλει — το ρόλο τους ως μέρος της σύγχρονης κοινωνίας και πολιτισμού.
Σάντυ, όντως υπάρχει μέλλον στις εξελίξεις, είμαστε ακόμα στην αρχή…
Κόσμιξ,σε ότι αφορά το τράφικ σέιπινγκ βεβαίως και καμια τεχνολογία δεν είναι καταδιακαστέα περ σε. Η αυθαίρετη χρήση της όμως είναι, νομίζω θα συμφωνήσεις.
Το γεγονός ότι δεν υπάρχει νομοθεσία ουδετερότητος του διαδικτύου στην Ευρώπη, όπως σωστά αναφέρεις, δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να κατακρίνουμε την συγκεκριμένη καταχρηστική πρακτική των ΙΣΠς, έστω και από ηθική άποψη αν θες.
Είδα και το τέρας της Προσέρα που έβαλες στο σύνδεσμο σου και βέβαια είναι εντυπωσιακό όπως και η τιμή του .
Δεν ξέρω πόσοι πάροχοι στον κόσμο μπορούν να πληρώσουνε 800 χιλιάδες δολάρια για μια τέτοια μηχανή. Προσωπικά είμαι της άποψης, η ιστορία αυτό έχει δείξει, ότι στο παιχνίδι της γάτας και του ποντικιού το τελευταίο έχει πάντα το προβάδισμα…
Σε ότι αφορά τον Καναδά όντως είναι ενδιαφέρουσα περίπτωση, ακόμη περισσότερο γιατί οι εξελίξεις εκεί έχουν αντίκτυπο και στι ΗΠΑ. Θα έχεις παρακολουθήσει φαντάζομαι και τις συζητήσεις σχετικά με την ουδετερότητα που διχάζουν το Δημοκρατικό κόμμα.
Τέλος, σχετικά με την πρόταση που έκανες στον ιστότοπο σου για δημιουργία ενός χώρου επεξεργασίας εναλλακτικών προτάσεων σχετικά με τα ζητήματα που άπτονται του σχετικού θεσμικού πλαισίου, είμαι πρόθυμος να συνισφέρω κι εγώ στο μέτρο των δυνατοτήτων μου αν η προσπάθεια ευοδωθεί..
Η αυθαίρετη χρήση της όμως είναι, νομίζω θα συμφωνήσεις.
Δεν είναι αυθαίρετη η χρήση της σήμερα. Διαφωνώ με αυτή (προφανώς), όμως υπάρχουν συγκεκριμένοι λόγοι για τους οποίους το κάνουν και κανένας λόγος (βλ. υποχρέωση) να μη το κάνουν.
Με βάση την ηθική — παρ’ότι εγώ προσωπικά συμφωνώ μαζί σου — δε μπορούμε να κατακρίνουμε τις πράξεις τους, καθ’ότι η δική σου ή η δική μου ηθική βάση δεν έχει καμία αξία από τη στιγμή που δε τη μοιράζονται όλοι και δεν ενέχει θέση κοινωνικής αξίας. Υπάρχουν συγκεκριμένοι λόγοι (στα πλαίσια ενός θεωρητικού — βλ. βάση την ηθική — διαλόγου) για τους οποίους το traffic shaping είναι ίσως — επίμαχα ίσως — ηθικά αποδεκτό.
Δεν ξέρω πόσοι πάροχοι στον κόσμο μπορούν να πληρώσουνε 800 χιλιάδες δολάρια για μια τέτοια μηχανή.
Όλοι οι Tier-1 και οι Tier-2 κατ’αρχάς. Αργότερα, όταν θα πέσουν οι τιμές και οι Tier-3 ISPs.
Τέλος, σχετικά με την πρόταση που έκανες στον ιστότοπο σου για δημιουργία ενός χώρου επεξεργασίας εναλλακτικών προτάσεων σχετικά με τα ζητήματα που άπτονται του σχετικού θεσμικού πλαισίου, είμαι πρόθυμος να συνισφέρω κι εγώ στο μέτρο των δυνατοτήτων μου αν η προσπάθεια ευοδωθεί..
Εξαιρετικά.
Παρότι δυσκολεύομαι σε κάποια σημεία να παρακολουθήσω την τεχνική ορολογία, έχω την αίσθηση πως τα επιχειρηματά μας υπέρ του peer-to-peer δεν θα έπρεπε να είναι τεχνικής φύσης, ότι δηλαδή υπάρχει κίνδυνος να κατηγορηθούν για πειρατεία κάποιοι αθώοι, αλλά θα έπρεπε να στοχεύουν στην ίδια την έννοια της πειρατείας και της πνευματικής ιδιοκτησίας, οι οποίες μετά την έκρηξη του Διαδικτύου πρέπει οπωσδήποτε να αναθεωρηθούν. Ποτέ άλλοτε στην παγκόσμια ιστορία της πολιτιστικής βιομηχανίας δεν είχαμε σε τόσο μαζική κλίμακα το φαινόμενο της δωρεάν “κοινοκτημοσύνης” και ανταλλαγής πνευματικών προϊόντων, πράγμα που είναι το πραγματικό πρόβλημα αυτής της βιομηχανίας, αφού αντίκειται πλήρως στον πυρήνα της λογικής της: παραγωγή πνευματικών προϊόντων με σκοπό το κέρδος.
Αντώνη, συμφωνώ μαζί σου. Η ουσία του θέματος έγκειται στο που βρίσκονται τα όρια της πνευματικής ιδιοκτησίας στο πλαίσιο των τεχνολογικών και κοινωνικών ανακατατάξεων της εποχής μας.
Ταυτόχρονα όμως αυτή τη στιγμή εξελίσσεται σε διεθνές επίπεδο μια προσπάθεια ελέγχου του διαδικτύου από την πολιτική και οικονομική εξουσία που ξεπερνά κατά πολύ το θέμα της ανταλλαγής περιεχομένου και αφορά τα ατομικά δικαιώματα και τις ελευθερίες όλων μας.
Κατά τη γνώμη μου χρειάζεται λοιπόν εγρήγορση και πληροφόρηση καταρχάς σε αυτό το βασικό.