Το δράμα του Παρισιού ως κρίσιμο σταυροδρόμι για την Ευρώπη

B68A4yDIcAAVY1a.jpg_largeΤα δραματικά γεγονότα που εξελίχθηκαν στο Παρίσι το βράδυ της 13η Νοεμβρίου θα μείνουν στην ιστορία ως η μεγαλύτερη τρομοκρατική επίθεση στο έδαφος της Γαλλίας και μια από τις μεγαλύτερες στην Ευρώπη εν καιρώ ειρήνης. Οι εκατοντάδες νεκροί και τραυματίες που χτυπήθηκαν εν ψυχρώ και εντελώς απρόκλητα και παράλογα στην καρδιά μιας μεγάλης ευρωπαϊκής πρωτεύουσας αποτελούν από μόνοι τους ένα δραματικό ιστορικό ορόσημο.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα για όλους μας όμως δεν είναι το τι έγινε αλλά το τι θα συμβεί από τώρα κι έπειτα. Αν η 13η Νοεμβρίου γίνει η 11η Σεπτεμβρίου της Ευρώπης τότε θα αποτελέσει την απαρχή μιας μαζικής διολίσθησης προς αντιδραστικά, ρατσιστικά και μισαλλόδοξα αντανακλαστικά.

Τα ιδανικά του Διαφωτισμού που αποτελούν τη μόνη κοινή πολιτική και πολιτιστική βάση πάνω στην οποία χτίστηκε η ΕΕ έχουν ήδη διαβρωθεί από την ακραία λιτότητα και την αήθη αντιμετώπιση του ελληνικού προβλήματος. Πλέον η 13η Νοεμβρίου απειλεί να αποτελειώσει ό,τι θετικό έχει παράξει η ευρωπαϊκή πολιτική παράδοση. Αυτός ακριβώς είναι κι ο στόχος του Ισλαμικού Κράτους.

Αρκεί κανείς να διαβάσει τις δηλώσεις Γάλλων και Ευρωπαίων πολιτικών για να καταλάβει πως η τρομοκρατία των ισλαμιστών ενισχύει την ηγεμονία του ακροδεξιού πολιτικού λόγου : στρατιωτικό λεξιλόγιο, κάλεσμα για επιβολή έκτακτων μέτρων και αναστολή βασικών ελευθεριών, απελευθέρωση της ξενοφοβικής έκφρασης και στιγματισμός των μουσουλμάνων και των μεταναστών γενικότερα.

Ο “πόλεμος των πολιτισμών” που επιδιώκουν οι τζιχαντιστές και αυτοί που τους χρηματοδοτούν και τους στηρίζουν είναι βούτυρο στο ψωμί της ήδη ενισχυμένης ευρωπαϊκής ακροδεξιάς. Το προσφυγικό πρόβλημα αποτελεί πεδίο δόξης λαμπρό για τους φτηνούς πολιτικάντηδες, καιροσκόπους και λαοπλάνους που κυριαρχούν στο ευρωπαϊκό πολιτικό στερέωμα.

Αυτό που μας ετοιμάζουν ως απάντηση στον τρόμο των ισλαμιστών είναι αστυνομοκρατία, αυταρχισμός, λογοκρισία και ανάσχεση κάθε προσπάθειας για χειραφέτηση των αδύναμων και κυριαρχούμενων.

Η στρατηγική αυτή αποσιωπά όμως μια σειρά από αμείλικτα ερωτήματα που πρέπει να τεθούν: ποιος είναι ο ρόλος του Δυτικού ιμπεριαλισμού στην εξέλιξη του δράματος της Μέσης ανατολής που παρήγαγε το τέρας του Τζιχαντισμού; Γιατί οι ηγέτες των ευρωπαϊκών δημοκρατιών κάνουν τα στραβά μάτια όταν τα πετροδολάρια του Κατάρ και της Σαουδικής Αραβίας χρηματοδοτούν τους Ισλαμιστές; Πότε θα σταματήσει η κοινωνική περιθωριοποίηση και οι οικονομική εκμετάλλευση των μεταναστών και των παιδιών τους που τα καθιστά ευάλωτα στην χειραγώγηση ;

Αν αυτά τα ερωτήματα δεν απαντηθούν καίρια και γρήγορα, οι εξελίξεις κινδυνεύουν να γίνουν ανεξέλεγκτες. Και το τίμημα θα είναι υψηλό για όλους μας.

Leave a Reply

Your email address will not be published.