Μετά την εξέγερση…

Ενώ η Αθήνα και πολλά ακόμη μέρη της Ελλάδας βρίσκονται υπό καθεστώς εξέγερσης, είναι σημαντικό να αναρωτηθεί κανείς, χωρίς συναισθηματισμούς αλλά με ψυχρή λογική, ποια θα είναι η συνέχεια.

Ποιο θα είναι το αποτέλεσμα αυτών των κοινωνικών διεργασιών και συγκρούσεων που αναταράσσουν την ελληνική κοινωνία και οι οποίες σε άλλους εμπνέουν ελπίδα, σε άλλους τρόμο και μίσος;

Η πιο ρεαλιστική προσέγγιση για το ποια θα είναι η επομένη μέρα είναι κατά τη γνώμη μου αυτή που ανέφερε στο ιστολόγιο του ο Ματθαίος Τσιμιτάκης: “Όλη η κατάσταση θυμίζει Σαρκοζί κατά την περίοδο της εξέγερσης των προαστίων του Παρισιού ως υπουργός εσωτερικών. Λύθηκαν άραγε τα προβλήματα στο Παρίσι ή κουκουλώθηκαν; Γνώμη μου ότι κουκουλώθηκαν. Όμως αυτή η πολιτική πόλωσης επέτρεψε στη δεξιά να συσπειρωθεί πίσω από το δόγμα της ασφάλειας, ενίσχυσε τους ακροδεξιούς και βοήθησε στην συνολική μετατόπιση του πολιτικού συστήματος επί δεξιά.”

Πράγματι το γαλλικό παράδειγμα είναι αρκετά διαφωτιστικό και ο παραλληλισμός με την ελληνική πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα είναι εύστοχος.

Τον Οκτώβριο του 2005 δύο έφηβοι, ο Ziad Benna 17 ετών και ο Bouna Traoré 15 ετών, από το προάστιο του Παρισιού Clichy-sous-Bois πεθαίνουν από ηλεκτροπληξία ενώ γύριζαν από ένα ματς ποδοσφαίρου. Καταδιωκόμενοι από την αστυνομία που τους υποπτευόταν για κλοπή, μπήκαν σε ένα σταθμό ηλεκτρικού ρεύματος και κάηκαν ζωντανοί.

Οι ταραχές που ακολούθησαν ήταν οι μεγαλύτερες που γνώρισε η χώρα από το 1968 και μετά. Ωθούμενοι από τις κοινωνικές ανισότητες και το ρατσισμό των οποίων είναι θύματα, οι νεολαίοι των λαϊκών συνοικιών ξέσπασαν χωρίς όριο και κυρίως χωρίς ευανάγνωστο πολιτικό μήνυμα.

Η εξέγερση που εξαπολύθηκε για τρεις εβδομάδες σε δεκάδες πόλεις της χώρας κατέστρεψε χωρίς διάκριση ότι βρέθηκε στο δρόμο της χωρίς να καταφέρει να συνδεθεί με τις προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις και το κοινωνικό κίνημα. Τι ακολούθησε;

Το άμεσο πολιτικό αποτέλεσμα των ταραχών ήταν η εκλογή του Σαρκοζύ, υπουργού εσωτερικών εκείνη την εποχή, στην προεδρία της χώρας ενάμισι χρόνο αργότερα. Ο ίδιος είχε φροντίσει να υποδαυλίσει την οργή των νέων από τις λαϊκές γειτονιές αποκαλώντας τους δημόσια “καθάρματα”.

Η επιτυχής εκμετάλλευση των ταραχών του 2005 από τον Σαρκοζύ, με την αρωγή των κυρίαρχων ΜΜΕ, οδήγησε στην σημερινό κλείδωμα του πολιτικού συστήματος από τη νεοδεξιά. Η τελευταία εφαρμόζει πλέον ανενόχλητη το πρόγραμμα της αφού έχει καταφέρει να απαξιώσει κάθε κοινωνική αντίσταση.

Η απαίτηση για « τάξη και ασφάλεια » που ακολούθησε τα γεγονότα του 2005 έχει πλέον εγκαθιδρύσει ένα ιδιότυπο καθεστώς κατά το οποίο η κυβέρνηση επικαλείται την δημοκρατική εκλογή της για να σφίξει ακόμη περισσότερο την καταστολή και την αστυνομοκρατία.

Σήμερα, μετά από ενάμιση χρόνο διακυβέρνησης Σαρκοζύ, ο αριθμός των κρατούμενων στις γαλλικές φυλακές έχει εκτιναχθεί σε αριθμό που δεν έχει επαναληφθεί στην ιστορία της χώρας. Ο τελευταίος νόμος της υπουργού δικαιοσύνης επιτρέπει την φυλάκιση από την ηλικία των δεκατριών ετών.

Δεκάδες ειδικά κέντρα κράτησης ανηλίκων κατασκευάζονται σε όλη τη χώρα. Βουλευτές της κυβέρνησης υποστηρίζουν μέτρα ανίχνευσης εγκληματικών στοιχείων μεταξύ παιδιών από τα τρία τους χρόνια!

Πρόσφατα ήρθε νόμος προς ψήφιση που επιτρέπει την επ’αόριστο κράτηση πρώην φυλακισμένων που έχουν ολοκληρώσει την ποινή τους εάν αυτοί θεωρηθούν επικίνδυνοι. Ακόμη και οι ψυχασθενείς που μέχρι πρότινος δεν κλείνονταν στη φυλακή σε περίπτωση παραβίασης του νόμου αλλά έμπαιναν σε ψυχιατρείο, πλέον μπορούν να καταδικαστούν

Ταυτόχρονα, χιλιάδες μετανάστες διώκονται και συλλαμβάνονται καθημερινά ακόμη και μέσα σε σχολεία και νοσοκομεία για να απελαθούν. Τα κέντρα κράτησης « λαθρομεταναστών » είναι γεμάτα. Η αστυνομία επεμβαίνει βίαια για την καταστολή διαδηλώσεων ακόμη και σε περιπτώσεις που οι συμμετέχοντες είναι ερευνητές, πανεπιστημιακοί και δάσκαλοι.

Δημοσιογράφοι συλλαμβάνονται και προσέρχονται με βίαιο τρόπο στα κρατητήρια για να δώσουν τις πηγές τους στην αστυνομία. Κατηγορίες για πράξεις τρομοκρατίας κατασκευάζονται εναντίον νέων αριστεριστών οι οποίοι χωρίς στοιχεία οδηγούνται στις φυλακές.

Νόμοι ψηφίζονται που επιτρέπουν την παρακολούθηση του διαδικτύου από ιδιωτικές εταιρίες και από την αστυνομία. Ταυτόχρονα, οι κοινωνικές δαπάνες για τις λαϊκές γειτονιές, για την Παιδεία, την υγεία, το κοινωνικό κράτος μειώνονται.

Όλα αυτά δεν γίνονται σε καμιά τριτοκοσμική χώρα αλλά στη Γαλλία του 21ου αιώνα, πατρίδα των δικαιωμάτων του ανθρώπου και του Διαφωτισμού.

Εάν οι ταραχές που άρχισαν με αφορμή τη δολοφονία του νεαρού στα Εξάρχεια δεν βρουν άμεσα μια πολιτικά συγκροτημένη έκφραση μια παρόμοια εξέλιξη είναι δυστυχώς πολύ πιθανή και στην Ελλάδα.

Ήδη η ακροδεξιά παραμονεύει για να εκμεταλλευτεί την οργή των νοικοκυραίων και την απαίτηση τους για « τάξη και ασφάλεια ». Τα συνωμοτικά σενάρια για « οργανωμένο σχέδιο » « εξτρεμιστικών στοιχείων » και « ξένων δάκτυλων » άρχισαν να εξυφαίνονται.

Χρειάζεται επειγόντως μια εναλλακτική πρόταση στην ενημέρωση, αλλά κυρίως στη κοινωνική διεκδίκηση για μια ριζική αναθεώρηση της αντιλαϊκής πολιτικής που ακολουθείται τα τελευταία χρόνια με τα γνωστά δραματικά αποτελέσματα. Προσωπικά περιμένω από την Αριστερά να μην αφήσει την ευκαιρία και την ανάγκη του κόσμου να πάνε χαμένες…

6 thoughts on “Μετά την εξέγερση…

  1. Καλά τα λες Νίκο. Συμφωνώ απόλυτα με το ότι πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος πολιτικής έκφρασης αυτής της πρωτοφανούς εξέγερσης. Θα ήταν το πιο υγιές. Όμως το θεωρώ πολύ δύσκολο κάτι τέτοιο να γίνει μέσα από τις υπάρχουσες πολιτικές δομές (κόμματα κ.τ.λ.) που ακόμα και σε τόσο δύσκολες στιγμές εξακολουθούν να αναπαράγουν τις μεταξύ τους “συστημικές” εντάσεις.Αλλά ακόμα και εκτός πολιτικού κατεστημένου εξακολουθούν να αναπαράγονται οι ίδιες υποκριτικές συμπεριφορές που υποκρύπτουν τον έσχατο εγωκεντρισμό και ατομισμό όλων μας!
    Σε κάτι τέτοιες στιγμές σκέφτομαι πάντα τη διαύγεια ορισμένων ανθρώπων του πνεύματος όπως ο Παζολίνι που τόλμησε να πει κάποτε, σχολιάζοντας συγκρούσεις του ιταλικού Μάη του 68 ότι το προλεταριάτο δεν ήταν οι φοιτητές αλλά οι αστυνομικοί.
    Και δεν το αναφέρω ως “μοντέλο” σκέψης προς εφαρμογή στην παρούσα ελληνική πραγματικότητα που είναι εντελώς διαφορετική. Το αναφέρω ως πρότυπο σκέψης που διαφεύγει όχι μόνο της πολιτικής εξουσίας αλλά και της βιοεξουσίας που έχει δηλητηριάσει όλη την κοινωνία ακόμα και στις εστίες που θεωρούν την αντιεξουσιαστική σκέψη και δράση κεκτημένο.
    Είμαι βέβαιη, μιλώντας και με πολύ κόσμο, ότι η έκρηξη οργής, πέρα από την καταδίκη του αποτελέσματός της, βρίσκει κατανόηση από τη συντριπτική μερίδα των Ελλήνων πολιτών. Οι περισσότεροι ζούμε καθημερινά την καταπίεση, των ανταγωνισμό, την αδικία και τον εξευτελισμό
    που οδηγεί είτε στην αυτοκαταστροφική απάθεια είτε στο ντιβάνι του ψυχολόγου.
    Το θέμα είναι το ακόλουθο : πόση δύναμη έχει καθένας από εμάς να εναντιωθεί ακόμα και στο ίδιο το πιθανό του συμφέρον ψηφίζοντας π.χ.στις επόμενες εκλογές ενάντια σε οικογενειακές πολιτικές παραδόσεις και προσωπικά μικροδύκτια διαπλοκής; Επίσης, πόση δύναμη έχουμε να στρέψουμε το βλέμμα στον διπλανό μας, να δούμε το πρόβλημά του και κυρίως να μην πατήσουμε επάνω του για να λύσουμε το δικό μας;
    Φίλε Νίκο, πιστεύω ότι η ελληνική κοινωνία νοσεί στο σύνολό της και ότι οι κυβερνήσεις της Δεξιάς με την αντιλαϊκή πολιτική και την αλαζονεία τους εντείνουν τη νόσο μετατρέποντάς τη σε επάρατη. Πιστεύω όμως ότι τα συμπτώματά της έχουν ξεφύγει από το καθαρά πολιτικό πεδίο και ότι αγγίζουν πλέον την ίδια τη ζωή ως έκφραση. Πρέπει να βρούμε τον τρόπο ώστε να είμαστε σε θέση να απελευθερώνουμε τη ζωή εκεί όπου φυλακίζεται και κυρίως εκεί όπου την παγιδεύουμε εμείς οι ίδιοι.

  2. Χαιρομαι πολυ που σας ανακαλυπτω !
    Ιδιαιτερα γιατι, απ’οτι διαβασα στο blog, οι θεσεις μας συγκλινουν, τοσο στην αναλυση των γεγονοτων που διατρεχουν αυτη τη στιγμη την Ελλαδα, οσο κι’αυτη των γεγονοτων που εζησε πριν μερικα χρονια η Γαλλια, καθως επισης και τα τωρινα.
    Και μια και ζουμε στην ιδια πολη… θα ηθελα να σας καλεσω σε μια απο τις ραδιοφωνικες εκπομπες που γινονται στο Radio Mon Païs.
    Μπορειτε αν θελετε να επικοινωνησετε μαζυ μου στο : artuatim@gmail.com

  3. Ευάγγελε, πολύ ενδιαφέρον και εμπεριστατωμένο το άρθρο σου,

    Inlovewithlife, καλή δύναμη και μην απογοητεύεσαι, υπάρχει ακόμα ελπίδα για πολιτική έκφραση του κινήματος, θέλει όμως δουλειά…

    Έλλη, τι να συμπληρώσω στο μήνυμα σου, τα είπες από καρδιάς. Ελπίζω τουλάχιστον να μπορείς να δουλέψεις παρόλη την ένταση που υπάρχει…Εγώ πάντως δύσκολα τα καταφέρνω αν και μακριά από τα γεγονότα..

    Αγαπητή κα Σακελλαρίου, μόλις σας απέστειλα μέηλ..

  4. Νίκο

    Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Εμένα πάλι δεν με ικανοποίησε και επανήλθα την επομένη με καινούριο. Hope u like that more.

    Είδα πάντως και αλλού να αναπαράγουν την όλη προβληματική και αυτό είναι μάλλον ευχάριστο.

Leave a Reply to Evangelos Cancel reply

Your email address will not be published.