Κλέψε αυτό το film ! Peer-to-peer και ιδεολογία της “πειρατείας”

Η ανάδυση των δικτύων ανταλλαγής περιεχομένου σε βάση ισοτιμίας (peer-to-peer) ξεκίνησε ως ενστικτώδης πρακτική υπέρβασης των περιορισμών που η επικοινωνιακή βιομηχανία επέβαλε στη χρήση των προϊόντων της. Ο Shawn Fanning, δημιουργός του Napster το 1999, δεν είχε ως σκοπό παρά

Peer-to-peer και διαδικτυακή τηλεόραση : η περίπτωση Joost.

Σε προηγούμενο ποστ αναρωτιόμουν αν το peer–to–peer είναι το μέλλον της διαδικτυακής τηλεόρασης παίρνοντας αφορμή από τη δοκιμαστική λειτουργία σε beta του Joost. Μετά από αρκετούς μήνες λειτουργίας της υπηρεσίας είναι καιρός να κάνω κάποιες παρατηρήσεις σε μορφή αποτίμησης[1]. Όπως

Μουσική στο διαδίκτυο και p2p : νέα από το μέτωπο

Η ανάπτυξη της διανομής μουσικού περιεχομένου στο διαδίκτυο είναι πλέον δεδομένη. Αυτό γιατί, όπως έχω αναφέρει παλαιότερα, η μουσική χαρακτηρίζεται από ένα σημαντικό πλεονέκτημα τεχνικής και οικονομικής φύσης : το κόστος διανομής της σε άϋλη μορφή μέσω των δικτύων τηλεπικοινωνιών

Το peer-to-peer (δεν) βλάπτει σοβαρά τη μουσική βιομηχανία.

Το κυριότερο επιχείρημα της μουσικής βιομηχανίας στον πόλεμο που έχει εξαπολύσει εναντίον των δικτύων ανταλλαγής περιεχομένου σε βάση ισοτιμίας (peer–to–peer) είναι ότι αυτά ευθύνονται για τη μείωση των πωλήσεων δίσκων σε παγκόσμιο επίπεδο. Κατ’επέκταση, σύμφωνα με τις majors, το p2p

Τhe Venice Project : είναι το peer to peer το μέλλον της τηλεόρασης στο διαδίκτυο;

Mια από τις πιο ενδιαφέρουσες εξελίξεις στον αστερισμό του Web 2.0 είναι η εφαρμογή της ανταλλαγής περιεχομένου στη βάση ισοτιμίας (peer to peer) σε διάφορους τομείς της μαζικής επικοινωνίας. Τώρα οι δημιουργοί του KaZaa και του Skype μπαίνουν δυναμικά στο